Moʻtazila: Versiyalar orasidagi farq

Kontent oʻchirildi Kontent qoʻshildi
MalikxanBot (munozara | hissa)
{{stub → {{chala (xato haqida xabar berish)
Qator 2:
 
M. [[Qurʼon]]ni diniy haqiqatning manbai deb eʼtirof etadi, uni soʻzma-soʻz emas, majoziy talqin qiladilar, [[rivoyat]]larga koʻr-koʻrona ishonishga qarshi chiqadilar. M. [[qadariylar]]ning [[inson]] [[iroda]] [[erkinlik|erkinligi]] haqidagi taʼlimotini rivojlantirdilar va asosladilar. Ular 9-asrda oʻzlarining [[aqida]]lar tizimini yaratdilar. Bungacha islomda davlat dini va barcha uchun maj-buriy deb eʼtirof etilgan yagona aqidalar tizimi boʻlmagan. Chunki, dastlabki [[200 (son)|ikki yuz]] yillik davomida islom turli fikr, [[maktab]], [[mazhab]], [[huquq]]iy [[firqa]]lar yigʻindisidan iborat boʻlgan. Shuningdek, xalifalar diniy, siyosiy [[muxolafat]]dagi harakat ([[xorijiylar]], [[shialik|shialar]] va boshqalar)ga qarshi kurashuvchi [[mafkura]]viy qurolga zarurat sezayotgan edi. Shuning uchun xalifa [[Maʼmun]] (813—833) M. taʼlimotini davlat dini deb eʼlon qildi. Xalifa farmoni bilan barcha [[qozi]]lar, ilo-hiyotchilar, amaldorlar shu eʼtiqoddami, yoʻqmi, sinab koʻrildi. M. aqidasi (xususan, Qurʼonning yaratilganligi)ni tan olmaganlarni ishdan boʻshatdi, hatto [[oʻlim jazosi|oʻlim jazo]] chorasini qoʻlladi. Maxsus jazo muassasasi — "mihna" tashkil etdi. Ammo, majburiy choralarga qaramasdan M. taʼlimoti xalifalikda umuman qabul qilinmadi, xalifa Mutavakkil davri (847—861)da esa M. taʼlimoti "shakkoklik" deb eʼlon qilindi. M. [[aql]]-[[idrok]]ni ilo-hiyot asosi deb eʼtirof etgan, [[tasavvuf|tasav-vuf]]ni inkor etishga uringan, oʻzlarini yakkaxudolik ([[tavhid]]) va [[adolat]] ([[adl]]) tarafdorlari, deb atagan. M.ning asosiy [[gʻoya]]lari vaqti kelib shia ilohiyotchilari tomonidan oʻzlashtirib olindi. M. keyinchalik [[Iroq]] va [[Eron]]da [[XI asr|11]] — [[XII asr|12-asr]]larga, [[Oʻrta Osiyo]]da [[XIII asr|13]]—[[XIV asr|14-asr]]larga kelib yoʻqolib ketgan. Uning oxirgi [[vakillik|vakillar]]idan biri [[Zamaxshariy]]dir.
 
 
'''Nomi'''
 
Muʼtazili nomi ạʿtzl iʿtazala «ajramoq (oʻzidan); chekinmoq» kabi ʿ-z-l «ajramoq, ajratmoq, nafaqaga chiqmoq» uch undosh ildizining VIII (iftaʿala) refleksiv ildizidan olingan.
 
Bu ism asoschining Hasan al-Basriyning ilohiy davrasini ilohiy kelishmovchilik tufayli “cheklanishi”dan olingan: Vosil ibn ‘Ato’ gunohkorning huquqiy holati haqida so‘radi: og‘ir gunoh qilgan kishi mo‘minmi yoki mo‘minmi? kofirmi? Hasan kishi musulmon bo'lib qoladi, deb javob berdi. Vosil esa, gunohkorni mo‘min ham, kofir ham emasligini ta’kidlab, o‘qish davrasidan chiqib ketdi. Boshqalar esa Amr ibn Ubaydni o'z ichiga olgan yangi davra tuzish uchun ergashdilar. Hasanning “Vosil bizdan uzoqlashdi” degan soʻzlari harakat nomining kelib chiqishi ekanligi aytiladi.
 
Guruh keyinchalik o'zlarini Ahl at-Tavhid va l-'Adl (ạhl ḥḥḥyd w ạlʿdl, "tavhid va adolat ahli",[iqtibos keltirish kerak], deb atagan va mu'tazili nomini birinchi bo'lib uning muxoliflari ishlatgan.
 
Iʿtizal fe'li nizodagi betaraf tomonni bildirish uchun ham ishlatiladi (ikki toifa o'rtasidagi nizodan "chekinish" kabi). Britannica entsiklopediyasiga ko'ra, "[Mutazila] nomi ilk islom tarixida birinchi marta milodiy 656 yilda uchinchi xalifa Usmon o'ldirilganidan so'ng Alining musulmonlar jamoasiga rahbarligi haqidagi bahsda paydo bo'lgan. Alini na qoralamaydigan va na jazolaganlar. yoki uning raqiblari, lekin o'rta mavqega ega bo'lganlar mo<nowiki>''</nowiki>tazila deb atalar edilar". Karlo Alfonso Nallino, Vosil va uning vorislarining teologik mo<nowiki>''</nowiki>tazilligi ana shu boshlang'ich siyosiy mo<nowiki>''</nowiki>tazilizmning davomi xolos, deb ta'kidlagan.
 
== Adabiyot ==