Muhammad al-Abivardiy
adib, shoir, tilshunos, nasabshunos, muarrix olim
Bu maqolaga boshqa birorta sahifadan
ishorat yoʻq. (avgust 2024) |
(Sadruddin, Abul Muzaffar) Muhammad ibn Ahmad ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Isʼhoq ibn al-Hasan ibn Mansur ibn Muoviya al-Umaviy al-Anbasiy al-Muʼoviy al-Abivardiy ash-Shofiʼiy (hijriy 457-yil (milodiy 1065-yil)da Xurosondagi Abivardda tugʻilib, yoshi ulg‘ayganda 507-hijriy yil rabiulavval oyining 25-sanasi (milodiy 1114-yil)da Isfahonda zaharlanib vafot etgan) — adab haqidagi jozibador va keng maʼnoli asarlar muallifi, adib, shoir, tilshunos, nasabshunos, muarrix olim va fozil inson bo‘lgan. U bir jamoadan, boshqa bir jamoa esa undan hadis tinglagan.
Muhammad al-Abivardiy | |
---|---|
Shaxsiy maʼlumotlar | |
Tavalludi | milodiy 1065-yil (hijriy 457-yil) |
Vafoti |
milodiy 1114-yil (hijriy 507-yil) |
Dini | Islom |
Tanilgan sohasi | adib, shoir, tilshunos, nasabshunos, muarrix olim |
Asarlari
tahrir- „Zodu-r-rifoq fi-l-muhodaroti-l-muxtalif va-l-muʼtalif“ (Arablarning nasablari haqida o‘zaro mos keluvchi va bir-biridan farq qiluvchi fikrlar xususida bitilgan „Ixtilof va murosaga oid maʼruzalar haqidagi o‘zaro birodarlik ozuqasi“ nomli asar);
- „Tabaqotu-l-ilmi fi kulli fan“ („Har bir fan sohasidagi olimlarning tabaqalari“);
- „Devonu sheʼr“ („Devon“);
- „Tarixu Abivarda va Naso“ („Abivard va Nasoning tarixi“);
- „Kavkabu-l-mutaʼammal“ („Orzular sayyorasi“, unda xayol-fantaziyalar vasf etilgan);
- „Devonu majmuʼ qasoʻid muxtora“ („Tanlangan sheʼriy qasidalardan tuzilgan devon“);
- „Sharhu-l-qasoidi-n-najdiyot“ („Najda qasidalarining sharhi“, unda nasablar bayon etilgan);
- „Qabsatu-l-ajlon fi nasabi oli Abi Sufyon“ („Abu Sufyon avlodlarining nasabi haqida tez o‘zlashtiriladigan bilim“);
- „Nuhzatu-l-hofiz“ („Hofizning qulay fursati“);
- „al-Mujtabiy mina-l-mujtabiy“ („Tanlovchidan tanlovchi“);
- „Tabaqotu-l-ilmi fi kulli fan“ („Har birfan sohasidagi olimlarning tabaqalari“);
- „ad-Durra as-samina“ („Qimmatbaho gavhar“);
- „Sahlatu-l-qorih“ („Keksa ayyorning kinoyali kulgisi“);
- „Devonu sheʼr“ („Devon“);
- „an-Najdiyot“ („Najdiy qasidalar“);
- „Taluvvu-l-hamosa“ („Mardlik tepaligi“);
- „Bug‘yatu-sh-shodiyfi ilali-l-aruz“ („Aruz illatlari haqida xonish qiluvchining maqsadi“);
- „Sharhu-l-qasoidi-n-najdiyot“ („Najda qasidalarining sharhi“, unda nasablar bayon etilgan);
- „Tarjimatu-s-salafiy fi axbori Johiz“ („Johiz xabarlarihaqidagi salafiyning tarjimasi“);
- „ad-Durra as-samina“ („Qimmatbaho gavhar“);
- „Taʼillatu-l-maqrur fivasfi-l-bardi va-n-niyron“ („Sovuq va olovni vasf qilish haqidagi sovuqni sezadigan kishining vajhi“)[1].
Manbalar
tahrir- ↑ Z. Munavvarov va boshqalar. Ренессанс олимлари қомуси (oʻzbekcha, inglizcha va arabcha), 2021-yil — 114-bet. ISBN 978-9943-7557-7-2.
Ushbu maqolada Renessans olimlari qomusi maʼlumotlaridan foydalanilgan. |