Nobilitet (lot. nobilitas — yuqori tabaqa, oqsuyak) — Rim respublikasida miloddan avvalgi 3-asr boshiga kelib, patri-siylar bilan plebeylar oʻrtasidagi kurash natijasida shakllangan hukmron ta-baqa. N. davlatning oliy mansablarini egallash huquqiga ega edi. N. aris-tokratik respublikaning siyosat anʼanalarini saklovchilari hisoblangan, lekin uning orasidan siyosiy muxoliflar ham chiqqan. Imperatorlar davrida eski N.ga mansublik ilgarigidek ahamiyat kasb etmagan. Keng maʼnoda (qad. mualliflarda) N. — "xalq", "qora xalq"ning ziddi boʻlgan "yuqori tabaka", "oqsuyak".[1]

Manbalar tahrir

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil