Tuman ogʻo majmuasi
Tuman ogʻo majmuasi – Samarqanddagi meʼmoriy yodgorlik (14— 15-asrlar). Shohizinda ansambli tarkibida. Majmua Amir Temurning xotini Tuman ogʻo begim nomi bilan bogʻlangan. Tuman ogʻo majmuasi maqbara, masjid, hujralar va chortokdan iborat, turli davrlarda bunyod etilgan. Bezaklari 15-asr boshlarida ishlanib, uning yaxlitligini taʼminlagan. Maqbara xochsimon tarhli, moviy gumbazli, poygumbazi baland qilib qurilgan. Izorasi yorqin yashil rangli, 6 qirrali koshin gʻishtlar bilan yakunlangan, tilla halli qilib pardozlangan. Tarzi oʻyma koshin, islimiy va girih naqshlar bilan bezatilgan, yozuvlar bilan toʻldirilgan. Yozuvlarni „suls“ xatida usta Shayx Muhammad ibn Hoji Bandgir atTugʻro Tabriziy bajargan. Ichki bezagida koʻk, oq va qizil rangli naqshlar manzarali rasmlar bilan uygʻunlashtirilgan. Maqbaraning jan. da 3 gumbazli masjid joylashgan. Uning mehrobi yorqin rangli parchin bilan qoplangan. Shohizinda ansamblining yuqori guruhida joylashgan ushbu yodgorliklarga yuqori chortoq orqali kiriladi. Chortoqning ichki gumbazi muqarnas kosachalar bilan toʻldirilgan. Peshtogʻi gʻisht va yigʻma koshin bilan qoplangan. Hujraga kiraverishdagi yozuvda masjidga amir Muso qizi Tuman ofo asos solganligi qayd qilingan. Umumiy tarhi 5,7x6 m.
| Tuman ogʻo majmuasi | |
|---|---|
 Tuman ogʻo majmuasi kirish qismi | |
| Umumiy maʼlumot | |
| Maqomi | YuNESKOning Butunjahon merosi obyekti № 603 |
| Turi | Ansambl |
| Meʼmoriy uslubi | Markaziy Osiyo meʼmorchiligi |
| Joylashuvi | Samarqand, Oʻzbekiston |
| Manzili | Shohi Zinda koʻchasi 1-uy |
| Texnik holati | |
| Material | Pishiq gʻisht |
 Tuman ogʻo majmuasining oʻrni xaritada | |
| Tuman ogʻo majmuasi | |
Tarixi
tahrirTuman ogʻo begim Temuriylar saroyida „kichik ona“ nomi bilan ulugʻlangan[1]. „Zafarnoma“ asarida bayon etilishicha, Tuman ogʻo 1365-yilda tugʻilgan. Saroymulkxonimning akasi amir Musoning qizi boʻlgan. Amir Muso bilan Amir Temur oʻrtasidagi munosabatlar doʻstona boʻlmagan. Ushbu nikoh esa ular oʻrtasidagi aloqalarni yaxshilashga sabab boʻladi. Amir Temur 1378-yilda Obi rahmat arigʻi boʻyida Tuman ogʻo sharafiga „Bogʻi Behisht“ni soldiradi. XIV asrning oxirida Amir Temur Tuman ogʻo uchun uchta hujradan iborat yodgorlik qurdiradi[2].
Tavsifi
tahrirMajmua tarkibiga Tuman ogʻo maqbarasi, masjid va chortoq joylashgan. Bir necha yillar davomida ular bir paytda bunyod etilgan deb hisoblangan. 1960—1961-yillarda olib borilgan tadqiqotlar davomida bu binolar turli davrlarda paydo boʻlgani va faqat 1405—1406-yillarda qilingan bezak dizayni, yozuvda aytilganidek, unga yagona majmua koʻrinishini berganligi aniqlandi. Devordagi tokchalar usti ganchdan tayyorlangan nafis muqarnaslar bilan sayqallangan. Gumbaz qismida quyosh nuri tushib turishi uchun darchalar ochilgan. Devorlarga terma koshin ishlatilgan. Majmuani bezatish ishlariga ozarbayjonlik usta Muhammad Hoji Bandgir Tugʻraboziy boshchilik qilgan. Hozirgi davrga qadar yetib kelgan baʼzi naqshlarning zarhalli nusxalari saqlanib qolgan. Maqbara tashqi tomonida baland moviy gumbaz va kirish peshtoqi joylashgan. Peshtoq qismida hijriy 808-yil koʻrsatilgan. Shuningdek, arab tilida bitilgan „Alloh uning saltanatini davomiy aylasin“ kabi soʻzlar Amir Temurga ishora qiladi. Amir Temur vafotidan soʻng Samarqand taxtini Xalil Sulton egallaydi. Uning tashabbusi bilan Tuman oqo Shayx Nuriddinga nikohlanadi. Shayx Nuriddin ham vafot etgach, Sigʻnoqqa joʻnaydi. Shohruh Mirzo malikani Hirotga taklif qiladi. Ikkala shaharda ham Tuman ogʻo maqbarasi yoʻq. Tuman oqo Hirotning Koʻhisan hududida yashaydi. Koʻhisan xonaqohi hozir ham jozibasini yoʻqotmagan.
Qurilishi
tahrirMasjid qurilishi boshlanganda qora toshdan barpo etilgan. Bino tuzilishi jihatidan Shohizinda majmuasining XIV asr oxiri – XV asr boshlarida paydo boʻlgan qoʻsh gumbazli qabrlar guruhiga kiradi. Moviy gumbaz bilan qoplangan bu bino ansamblning shimoliy qismidagi eng nozik bino hisoblanadi. Maqbaraning balandligi 17,5 m ga yetadi, bino qoʻshni Xoʻja Ahmad maqbarasidan 7 m balandroqdir[3]. Binoning tashqi oʻlchamlari 8,7 x 6,8 m. Maqbaraning sharqqa qaragan tomoni toʻliq naqshli mozaika bilan qoplangan. Bino markazi eng yaxshi mozaika toʻplamining epigrafik bezaklari bilan qoplangan. Maqbaraning qolgan ikkita tashqi jabhasi (yon va orqa) sirlanmagan terrakota bilan birgalikda koʻk va toʻq koʻk rangli koshinlardan iborat gʻishtli mozaika bilan qoplangan. Katta geometrik naqsh XIV—XV asrlardagi binolarning tashqi devorlarining katta tekisliklarini qoplash uchun xosdir. 2005-yilda olib borilgan taʼmirlash ishlari davomida Abdulhakim Razzoqov eskizlari asosidagi ayrim yozuvlar qayta tiklandi.
Ichki qismi
tahrirMaqbaraning ichki qismi nafis qilib ishlangan. Devorlarning tagida eng yaxshi tilla naqshlar bilan boʻyalgan koʻk kashmir plitalar paneli mavjud. Devorlarning ustki qismi ganch bilan ishlangan, qora va koʻk konturli rasmlar bilan qoplangan, oltin-toʻq sariq rang bilan toʻldirilgan. Gumbazli sakkizburchak koʻp qatorli ganch bilan qoplangan, devorlar bilan bir xil uslub va rang sxemasida rasmlar chizilgan.
Xilxona
tahrirXilxona XIX asrda taʼmirlangan. Uning dizayni va maqbaraning poydevor qismi Amir Burunduq maqbarasidagi kabi yagona monolitni ifodalaydi.
Galereya
tahrir-
Maqbara lavhasi -
Binoning devoriy bezaklari -
Gumbazning ichki qismi -
Bino muqarnaslari -
Peshtoq qismi
Manbalar
tahrir- ↑ Xurshid Davron „Shohizinda uzra porlar mungli oy & Shohizinda.“. Qaraldi: 16-sentabr 2023-yil.
- ↑ Qulmatov Sh, Berdimurodov A. Samarqand yodgorliklari. Самарканд: Икмом Бухорий халкаро маркази, 2017 — 46-bet. ISBN 978-9943-4783-8-1.
- ↑ Н.Б.Немцова. Ансамбль Шахи-Зинда: история-археология-архитектура XI—XXI в. Самарканд 2019 — 202-bet. ISBN 978-9943-357-47-1. Qaraldi: 9-sentabr 2023-yil.
| Ushbu maqolada Oʻzbekiston milliy ensiklopediyasi (2000-2005) maʼlumotlaridan foydalanilgan. |
 | Bu andozani aniqrogʻiga almashtirish kerak. |