Vikipediya

Alice Pike Barney

Elis Pik Barni (tug'ilgan paytidagi ismi Elis Payk ; 1857—1931-yillar) amerikalik rassom ayol. U Vashingtonda faol ishlagan va Vashingtonni san'at markaziga aylantirish uchun harakat qilgan. Uning ikki qizi yozuvchi va salon styuardessasi Natali Klifford Barni va yozuvchisi Laura Klifford Barni edi.[1]

Alice Pike Barney

Self-Portrait in Repose, 1895
Haqiqiy ismiAlice Pike
Tavalludi 14-yanvar 1857-yil
Vafoti 12-oktyabr 1931-yil(1931-10-12)
(74 yoshda)
Los Angeles, California, U.S.
Millati American

Yoshlik tahrir

 
Waterlily, 1900-yil, Barnining qizining kitobi uchun rasmlaridan biri edi. Model Barnining jiyani Ellen Goin edi.
 
Palitra bilan avtoportret, 1906-yil

Barnining otasi Samuel Naftali Pike Magnolia viskisi ishlab chiqarish orqali boylik orttirgan , Ogayo shtatining Cincinnati shahrida san'at homiysi bo'lib, u yerda Pike opera uyini qurgan. Uning otasi nemis yahudiysi, onasi gollandiyalik nasroniy edi. Elis Pike Barnining onasi fransuz millatiga mansub edi.[2] 1866-yilda oila Nyu-York shahriga ko'chib o'tgandan so'ng, u Yigirma uchinchi ko'cha va Sakkizinchi avenyuda Grand Opera uyini qurdi. Barni to'rt farzandning eng kichigi va otasining madaniy manfaatlarini to'liq davom ettirgan yagona farzand edi; bolaligida u qo'shiq aytish va pianino chalishda iste'dod ko'rsatdi.[3]

17 yoshida u tadqiqotchi Genri Morton Stenli bilan unashtirildi. Elisning onasi yosh farqi tufayli nikohni yaroqsiz deb hisobladi - bu paytda Elis 17, Genri esa 33 yoshda edi va onasi ular turmush qurishni kutishlarini talab qildi. Genri Afrikada uch yillik ekspeditsiyada bo'lganida (u Viktoriya ko'li bo'ylab aylangan qayiqni Elis xonim deb atadi), Elis Ogayo shtati Deyton shahrida temir yo'l vagonlari ishlab chiqaruvchi badavlat odamning o'g'li Albert Klifford Barniga turmushga chiqdi.[4]

1882-yilda Barni va uning oilasi yozni Nyu-Yorkdagi Long Beach mehmonxonasida o'tkazdilar, u erda Oskar Uayld o'zining Amerika ma'ruza safarida nutq so'zlayotgan edi. Uayld kunni Elis va uning qizi Natali bilan plyajda o'tkazdi; ularning suhbati Elisning hayotini o'zgartirib yubordi, erining rozi bo'lmaganiga qaramay, uni san'at bilan jiddiy shug'ullana boshladi.[5]

Yangi ayol tahrir

19-asrda ta'lim olish imkoniyatlari kengayib borgani sababli, rassom ayollar professional korxonalarning bir qismiga aylandilar, jumladan, o'zlarining badiiy uyushmalarini tashkil qilishdi. Ayollar tomonidan yaratilgan san'at asari past deb hisoblangan va bu qarashni yengishga yordam berish uchun ayollar ayollar mehnatini targ'ib qilishda "borgan sari ovozli va ishonchli" bo'lib, o'qimishli, zamonaviy va erkinroq " Yangi ayol " qiyofasining bir qismiga aylandi.[6] Rassomlar "Yangi ayolni tasvirlashda muhim rol o'ynaganlar, ham ikonaning tasvirlarini chizish, ham o'zlarining hayotlari orqali paydo bo'lgan turni misol qilish orqali". 19-asr oxiri va 20-asr boshlarida 11000 ta jurnal va doimiy nashrlar obunachilarining qariyb 88% ayollar edi.[7]

San'atni o'rganish tahrir

 
Elis Pike Barni, taxminan 1920-yil.
 
Alice Pike Barney Studio House (hozirgi Latviya elchixonasi) tarixiy joylar milliy reestriga kiritilgan.
 
Meduza, 1892 (model: Laura Klifford Barni)

1887-yilda u ikki qizi bilan yaqinroq bo'lish uchun Parijga yo'l oldi va ular feminist o'qituvchi Mari Suvestr tomonidan tashkil etilgan Les Ruches fransuz maktab-internatida o'qishardi. U erda u Karlus-Dyuran bilan rasm chizishni o'rgandi. U 1896-yilda Parijga qaytib keldi - qizi Laurani bolalikdagi jarohatidan qolgan oyoq og'rig'ini davolash uchun fransuz kasalxonasiga olib keldi va Karolus-Dyuran bilan o'qishni davom ettirdi, shuningdek ispan rassomi Klaudio Kasteluchodan saboq oldi. 1898-yilda Jeyms Abbott MakNeill Whistler Karmen akademiyasini ochganda, u birinchi talabalardan biri edi. Tez orada Whistler san'atdan dars berishga qiziqishni yo'qotdi va maktab yopildi, lekin bu makta Elisga juda yaxshi ta'sir ko'rsatdi.[8]

1899-yilda u Viktor Gyugo prospektidagi ijaraga olgan uyida salon ochdi; Muntazam mehmonlar orasida Symbolist rassomlar Lucien Levy-Dhurmer, Jon White Alexander va Edmond Aman-Jean bor edi va uning san'ati ramziy ta'sir ko'rsata boshladi.[9]

Natali fransuz she'riyatining " Quelques Portraits-Sonnets de Femmes " (Ayollarning ba'zi portretlari-sonnetlari) kitobini yozganida, Barni rasmlarni taqdim etishdan mamnun edi. U kitobning ayollarga bagʻishlangan sevgi she’rlarining mazmun-mohiyatini tushunmagan va unga namuna boʻlgan toʻrt ayoldan uchtasi qizining mahbubasi ekanini bilmas edi. " Sappho Vashingtonda kuylaydi" sarlavhali gazeta sharhida kitob mavzusidan ogohlantirgan Albert Parijga shoshildi va u erda nashriyotning qolgan zaxiralari va bosma plastinkalarni sotib oldi va yo'q qildi va Barni va Natali o'zi bilan birga yozgi oilaning yozgi uyiga qaytishlarini talab qildi. Bar Harbor, Meyn. Do'stlari unga " Vashington Mirror " dan parchalarni jo'natishganda, uning kayfiyati yomonlashdi.

Vashington o'zining birinchi ijtimoiy registrini nashr etmoqchi bo'lib, ijtimoiy jihatdan tabaqalanib borardi va Barnining viski sotuvchining qizi va yahudiy muhojirning nabirasi sifatidagi kelib chiqishi uni jamiyat sahifalarida g'iybat gaplar mavzusiga aylantirdi. G'iybat Barnilarning ijtimoiy mavqeiga doimiy ta'sir ko'rsatmaydi, lekin Albert buni falokat deb hisobladi. Uning ichkilikbozligi, qon bosimi doimiy ko'tarilishi ikki oydan keyin yurak xurujiga uchrash8ga sabab bo'ldi.[10] Uning salomatligi yomonlashda davom etdi va u 1902-yilda vafot etdi.[11]

 
Lyutsifer, 1902-yil (Natali Klifford Barni modeli)

Barni yirik galereyalarda, jumladan, Korkoran san'at galereyasida yakkaxon shoularini o'tkazdi.[12] Keyingi yillarda u mexanik qurilmalarni ixtiro qildi va patentladi, bir nechta spektakl va operalar yozdi va ijro etdi[13] Vashingtonda san'atni targ'ib qilish uchun ishladi, Kolumbiya okrugida uning ko'plab rasmlari hozirda Smitson Amerika san'at muzeyi kollektsiyasida saqlanadi.[14]

Taxminan 1900-yillarda u bahayi dinini qabul qilgan.[15]

1911-yilda, 53 yoshida Barni Shveysariyadagi elchi Roland J Xemmikning o'g'li 23 yoshli Kristian Xemmikga turmushga chiqdi. Barni Kristianning singlisi Ketrin Mari Jonsonning rasmini chizgan edi. Ularning nikohi butun dunyo matbuotining e'tiborini tortdi. Ular 1920-yilga kelib ajrashishdi.[16]

Yana qarang tahrir

  • Milliy Silvan teatri
  • Alice Pike Barney studiya uyi

Manbalar tahrir

  1. ↑ Rodriguez, p. 163.
  2. ↑ Rodriguez, 1–10.
  3. ↑ Kling, pp. 23–44.
  4. ↑ Rodriguez, 15–22.
  5. ↑ Rodriguez, 30–31.
  6. ↑ Prieto, pp. 145-146.
  7. ↑ Prieto, p. 160–161.
  8. ↑ Kling, 87–89, 107, 116–129.
  9. ↑ Kling, 131–132.
  10. ↑ Kling, 136–149.
  11. ↑ Kling, 173.
  12. ↑ Haskell. „Record Unit 7473, Alice Pike Barney Papers, circa 1889–1995“. Smithsonian Institution Archives. 1-sentabr 2006-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2006-yil 3-sentyabr.
  13. ↑ Rodriguez, 184.
  14. ↑ „Alice Pike Barney: Biography“. Smithsonian American Art Museum. 2021-yil 13-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 10-iyul.
  15. ↑ Rodriguez, 141.
  16. ↑ Rodriguez, 209–210, 236. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Alice_Pike_Barney&oldid=3593925" dan olindi