Vikipediya

Amersfort konslageri

Kamp Amersfoort (niderlandcha: Kamp Amersfoort, nemischa: Durchgangslager Amersfoort ) Niderlandiyaning Amersfort shahri yaqinida joylashgan fashistlarning konslageri. Rasmiy nomi „Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort“, PDA yoki Amersfoort Police Transit Camp. 1941-yildan 1945-yilgacha lagerda 37 ming mahbus saqlangan. Lager Leusden munitsipalitetining shimoliy qismida, Gollandiyaning markaziy qismidagi Leusden va Amersfort oʻrtasidagi munitsipal chegarada joylashgan.

Ilk tarix

tahrir

1939-yilda Amersfort Leusderheide yaqinidagi armiya artilleriya mashqlarini o‘tkazuvchi kazarmalar majmuasi bo‘lgan. 1941-yildan boshlab shunchaki tranzit lager sifatida faoliyat koʻrsatmadi. „Jazo lageri“ yoki „ish lageri“ deb atalsa ham oʻrinli boʻladi. Lager mavjud boʻlgan davrda koʻplab mahbuslar ish boʻlinmalarida ishga joylashtirilgan. Hammasi boʻlib Amersfortda 37 000 ga yaqin mahbus roʻyxatga olingan[1].

Lagerga borish uchun mahbuslar temir yoʻllar ustidan shahar boʻylab va turar-joy mahallalari orqali yurishlari kerak edi:

Koʻpgina turar-joylarning derazalarida, tepasida va pastida va yopiq toʻr pardalari orqasida siluetlar, ayniqsa bolalar silueti koʻrinardi. Odatda, siluetlar harakat qilmasdi. Baʼzan ular ojiz va yashirincha qoʻl silkitishardi. Qoʻl silkitgan bolalar tezda orqaga qochardi. Bu aholi yashaydigan dunyo bilan xayrlashuv edi[2].

1941—1943-yillar

tahrir

Lager tarixini ikki davrga boʻlish mumkin. Birinchi davr 1941-yil 18-avgustda boshlanib, 1943-martida tugaydi. 1943-yil mart oyida Amersfortda omon qolgan sakkiz nafardan tashqari barcha mahbuslar Kamp Vught konslageriga oʻtkaziladi. Mahbuslarni Kamp Vughtga oʻtkazish Kamp Amersfoortni kengaytirishni yakunlashga imkon berdi. Kamp Vught 1943-yil yanvar oyida ishga tushganiga qaramay, lagerni saqlab qolish natsistlar uchun zarur hisoblangan.

1941-yil iyun oyida lagerdaSSSRga bostirib kirishgandan keyin qo‘lga olingan sovet harbiy asirlari saqlangan. Ular orasida 1941-yilning qishida oʻlgan yoki 1942-yilning aprelida lager yaqinidagi oʻrmonda qatl[3] 101 nafar oʻzbek mahbuslari Gollandiyaga tashviqot maqsadida olib kelingan edi.

Amersfort tranzit lager boʻlib, u yerdan mahbuslar Buxenvald, Mauthauzen va Neuengamme konslagerlari kabi joylarga yuborilgan[4]. 1942-yil 15-iyulda nemislar Gollandiyalik yahudiylarni Amersfort, Vught va Vesterborkdan Osvensim, Sobibor va Teresyenshtadt kabi konslagerlarga va oʻlim lagerlariga surgun qilishni boshladilar[5].

1943—1945-yillar

tahrir
 
Qoʻriqchi minorasi
 
Oʻlikxona xarobalari

Qolgan qoʻriqchi minorasi, yodgorlikda koʻrinib turganidek, 1943-yil aprel-may oylarida Kamp Amersfortning kengaytirilishi tugallangan va mahbuslar yana u yerda ko‘proq saqlanishi mumkin boʻlgan paytda qurilgan. Koʻp jihatdan Kamp Amersfoort oldingi paytlariga nisbatan oʻzgardi. Eng muhim oʻzgarishlar „uy-joy sigʻimi“ning ancha kattalashgani va „aylanma yo‘l prqali mahbuslarning“ tezroq boʻlishi edi. Lekin anarxiya, gigiyena qoidalariga rioya qilmaslik, oziq-ovqat yetishmasligi, tibbiy yordam ko‘rsatilmagani va qo‘riqchilarning shafqatsizligi kabilar o‘zgarishsiz qoldi. Mahbuslar uchun yaxshi xabar il Gollandiya Qizil Xochining mavjudligi edi. Ikkinchi davr 1945-yil 19-aprelda, nemis lageri xodimlarining toʻsatdan qochib ketishidan soʻng, lager nazorati Qizil Xoch vakili Loes van Overeemga topshirilganda tugadi, ular 70 ta gʻalati mahbusni oʻzlari bilan „Oranje“ mehmonxonasiga olib ketisihgan. Scheveningen qamoqxonasi nemislar tomonidan oʻz rejimiga qarshi boʻlganlarni joylashtirish uchun ishlatilgan[6]. Inshoot Qizil Xoch homiyligida 7-maygacha, Birinchi Kanada armiyasining kanadalik askarlari lagerni rasman ozod qilish uchun yetib kelguniga qadar ishlagan[7]. Arnhemdan shimolda jang qilayotgan I Kanada korpusining askarlari urush tugashidan oldin nemislarni Amersfortdan bir milya uzoqlikda toʻxtatdi va nemis qoʻshinlari Niderlandiyada qurollarini tashlagan kuniga aylandi[8]. Lager va uning atrofidagi hudud 1-Kanada diviziyasi tomonidan boshqarilgan va keyinchalik 1945-yil iyun oyida Kanada armiyasi ishgʻol kuchlarining 3-Kanada diviziyasiga oʻtkazilgan[9].

Amersfortdagi mahbuslar va hayot

tahrir

Oʻzgaruvchan mahbuslar soni Gollandiyaning turli burchaklaridan kelgan guruhdan iborat edi: yahudiylar, Iegova guvohlari, Sovet harbiy asirlari, qarshilik aʼzolari, kommunistlar, garovga olinganlar, ruhoniylar, qora bozorchilar, yashirin qassoblar va kontrabandachilar. 1941-1943-yillarda lagerda 8800 kishi qamoqqa olingan, ulardan 2200 nafari Germaniyaga surgun qilingan. 1943-1945-yillarda 26500 kishi qamoqqa tashlangan, ulardan 18000 kishi sharqdagi Buxenvald va Natsvayler konslagerlari kabi joylarga yuborilgan[10].

1943-yilda qayta ochilgandan soʻng, Kamp Vughtdan 70 yahudiy va Britaniya, Amerika va Vengriya millatiga ega Kamp Vesterborkdan 600 yahudiy qisqa muddatga Kamp Amersfortga yuborildi. Ularga Germaniyaning Arbeitseinsatz (majburiy mehnat dasturi) shartnomasini buzuvchilar, qochib ketgan Vaffen SS askarlari, Nationalsozialistische Kraftfahr-Korpsning qochib ketgan nemis yuk mashinalari haydovchilari va NSB (Gollandiya milliy sotsialistik harakati) qonunbuzarlari qoʻshildi.

Mahbuslarning bu aralashmasi Kamp Amersfort xarakterini belgilab bergan yagona xususiyat emas edi. Lager qoʻmondonligining oʻta shafqatsizligi minglab mahbuslarning hayotini ayanchli qildi. Nisbatan qisqa muddat qolishlariga qaramay, koʻplab mahbuslar lagerda mahrumlik va zoʻravonlikdan halok boʻldilar, u yerda „mish-mishlarga koʻra, odamlarning togʻ boʻylab millar masofalar davomida kaltaklangan faryodini eshitish mumkin. Bu mish-mishdan koʻra koʻproq haqiqatgayaqin“[11]. Taxminan 2500 yahudiy va 100 ga yaqin sovet asirlariga ayniqsa zoʻravonlik bilan muomala qilishgan. Yahudiy mahbuslarga ham mahbuslar tomonidan dahshatli munosabatda boʻlingan[12].

SS tomonidan hibsga olingan ikki etnik yahudiy katolik Edith va Roza Shtayn 1942-yil 3-avgust kuni ertalab soat 3:00 da Amersfortga kelish qanday boʻlganini tasvirlab berdi:

Mikroavtobuslar lagerga yetib kelgach, SS qoʻriqchilari tomonidan olib ketilgan yoʻlovchilarini boʻshatishdi. Askarlar mahbuslarga soʻkinib, dubinkalari bilan orqalariga urib, ovqat yemay tunashlari kerak boʻlgan kulbaga haydab borishdi.

Kulba ikki qismga bo'lingan, biri erkaklar uchun, biri ayollar uchun. U asosiy lagerdan simli panjara bilan ajratilgan. Hammasi bo'lib, o'sha paytda lagerda uch yuzga yaqin erkaklar, ayollar va bolalar bor edi.

Ko'rpa-to'shaklar matrassiz, ikki qavatli temir ramkalar edi. Mahbuslarimiz bir necha daqiqa uyquni qochirish uchun, yalang'och buloqlarga tashlandi; Ammo o'sha tunda kam odam uxlab qoldi, faqat qo'riqchilar qochishga urinishlardan ehtiyot bo'lish uchun vaqti-vaqti bilan chiroqlarni o'chirib-yoqib turishardi, bu har qanday holatda ham imkonsiz edi. Ularning sovuq qo'pol ovozlari mahbuslarni kelajak haqidagi tashvishga to'ldirdi va bunday sharoitda qamoqxonani yer yuzidagi do'zaxga qiyoslash mumkin[13].

Soqchilarning zo'ravonligi mahkumlarni tashvishga soladigan yagona narsa emas edi. Haddan tashqari og‘ir mehnat, juda kam oziq-ovqat va lagerdagi yomon gigiena tufayli zaiflashgan jismoniy sharoitlar kasallik va kasallikni o'limning yana bir qo'rqinchli va yolg'iz yo'liga aylantirdi. Amersfort shahrida yashovchi Yehudit Xarris onasi qishda bitlardan qutulish va kasallikdan himoya qilish uchun uni qor bilan yuvintirganida, og‘riqdan qichqirganini eslaydi. Hatto mahbuslar uxlayotgan matraslar ham ko'pincha bit, difteriya, dizenteriya yoki sil bilan kasallangan[14].

Amersfort mahbus boʻlish uchun shafqatsiz joy edi va uni „Amersfortdan Vesterborkga oʻtkazish doʻzaxdan jannatga oʻtishga oʻxshaydi“ degan Elie Koen tomonidan xulosa qilinadi.

Lagerning tashkiliy tuzilishi

tahrir

Eng yuqori mas’uliyat Lagerkommandantga (lager qoʻmondoni) tegishli edi. Uning ostida lagerni boshqargan Lagerfyurer (lager rahbari) bo‘lgan. Uning yordamchilari blokfyurer (kazarma boshliqlari) edi. Deyarli barcha mahbuslar ish boʻlinmalariga yoki komandolarga boʻlingan. Bu komandolarni Arbeitsfürer boshqargan. Yetakchilikning eng past darajasi Ältesten (oqsoqollar) boʻlib, ular „taniqlilar“ yoki „ustalar“ deb ham ataladi. Bu mahbuslar boʻlib, ular kichik muammolarni hal qilish evaziga, odatda, mahbuslar oʻrtasida oʻgʻirlik, maxsus imtiyozlarga ega boʻlgan.

Lager rahbariyati

tahrir

Vachbataillon Nord-West (6 ta kompaniya, jami 1200 kishi) SS- Hauptsturmführer Pol Anton Xelle tomonidan boshqarilgan.

Ushbu oltita kompaniyadan birinchisi SS- Obersturmfürer Valter Geynrix qoʻmondonligi ostida Kamp Amersfoortga mas’ul edi. Kompaniya Kamp-SS (Geynrix tomonidan tanlangan 20 kishi) va Guard-SS (100 kishi) ga boʻlingan.

Lagerning birinchi rahbari SS- Shutzhaftlagerfürer I Iogann Fridrix Stöver edi. 1943-yil 1-yanvardan boshlab lager rahbari SS-Schutzhaftlagerführer II Karl Peter Berg edi. Berg juda shafqatsiz odam boʻlib, „boshqalarning azobidan katta zavq oladigan yirtqich“ sifatida tasvirlangan. Ish paytida u odamlar qatori orqasidan yashirincha oʻtishni va kimnidir qoidabuzarlik bilan tutishni yaxshi koʻrardi, masalan, gaplashish yoki buyruqlarni toʻgʻri bajarmaslik. Jilmayib, qurbonini qiynardi"[15].

Lagerning yana bir rahbari SS-Unter-Schutzhaftlagerführer Yozef Iogann Kotalla edi[16], uning yoʻqligida Stöverni tez-tez almashtirgan taniqli sadist. Bu sobiq savdo vakili va psixiatrik bemor Amersfortdagi eng mashhur SS qoʻriqchilaridan biri edi[17]. Amersfortga yuborilgan qarshilik jangchisi BW Stomps 1944-yilgi Rojdestvo mavsumida Kotallaning harakatlarini esladi:

23-dekabr kuni Kotalla uch hafta davomida posilkalarni taqiqlashni eʼlon qildi, bu Qizil Xochdan Rojdestvo yoki Yangi yil uchun sovgʻalar berilmasligini anglatadi. U kontrabanda xati topilganini bahona qilib, Rojdestvo kunida nonushta, tushlik va kechki ovqatni bekor qildi. Rojdestvo kuni ertalab qoʻshimcha jazo sifatida erkaklarni qalin qor bilan qoplangan parad maydonida ushlab turdi, ularning chaqiruvidan kunduzning yarimigacha davom etdi[18].

Shuningdek, Blockfürer Franzka, SS-Arbeitsdienstführer Maks Ritter, SS-er Gyugo Hermann Wolf va boshqalar ham mashhur edi.

 
Sobiq lagerdagi milliy yodgorlik

1948-yilda Amersfort lageri komendanti va qoʻriqchilari oʻzlarining jinoyatlari uchun sud qilindi va hukm qilindi. Karl Piter Berg oʻlimga hukm qilindi va 1949-yilda qatl etildi. Jozef Iogann Kotalla ham oʻlimga hukm qilingan, ammo keyinchalik umrbod qamoq jazosiga almashtirilgan. Boshqa uchta mahbus bilan birga u „Vier von Breda“ deb nomlanuvchi guruhga qoʻshilgan". Oxir-oqibat qamoqdan chiqmagani yagona Kotalla edi. U 1979-yilda qamoqda vafot etdi[19].

NIOD Urush, Xolokost va Genotsidni oʻrganish instituti Amersfort qoʻriqchilari va ularning sudlariga oid koʻplab manbalarga ega. NIOD quyidagi Amersfort soqchilari va xodimlari boʻyicha maʼlumotlarga ega: Berg, Brahm, Dohmen, Fernau, Xelle, Kotalla, May, van der Neut, Oberle, Stöver, Voight, Westerveld va Wolf. Berg, Fernau, Stöver va Xelle uchun gazeta parchalari mavjud.

Ushbu qoʻriqchilarni sud qilish boʻyicha sud yozuvlari ham mavjud boʻlib, quyidagilar mavjud boʻlgan narsalarga misoldir:

  1. EE Alscher, KP Berg, E. Brahm, JJ Kotälla, masalan, sud jarayoni davomida qilingan ayblov va ogʻzaki hisobotlar. May, J. Oberle va HH Wolf, 1948-yil 16-14-dekabr.
  2. EE Alscher, KP Berg, E. Brahm, JJ Kotälla, masalan, sud jarayoni davomida tuzilgan grafik stenografiya hisobotlari. May, J. Oberle va HH Wolf, 1948-yil 16-23-noyabri[20].


Manbalar

tahrir
  1. ↑ Museum Flehite. Camp Amersfoort Semi-permanent exhibition in Amersfoort occupation (1940-1945)
  2. ↑ Encountering God in the Abyss, by Constant Dölle, John Vriend, page 133. Peeters 2002.
  3. ↑ „Why were 101 Uzbeks killed in the Netherlands in 1942?“. BBC (2017-yil 9-may).
  4. ↑ Yad Vashem Studies By Yad ṿa-shem, rashut ha-zikaron la-Shoʻah ṿela-gevurah. Published by Yad Vashem Martyrs' and Heroes' Remembrance Authority, 1996; Anne Frank and after by D. van Galen Last, Rolf Wolfswinkel, page 157. Amsterdam University Press 1996.
  5. ↑ United States Holocaust Memorial Museum
  6. ↑ Stichting Nationaal Monument Kamp Amersfoort, Visitor Guide, page 5
  7. ↑ „Camp Amersfoort — Kamparchieven“. 2022-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 13-dekabr.
  8. ↑ Chapter 21, HyperWar: The Victory Campaign
  9. ↑ Chapter 23, HyperWar: The Victory Campaign
  10. ↑ For example, on April 19, 1944, 499 Dutchmen were sent from Amersfoort to Buchenwald. Stein, Harry. Buchenwald concentration camp 1937-1945, page 175, edited by the Gedenkstatte Buchenwald; Three transports of Jews from Amersfoort to Mauthausen and Auschwitz via Westerbork. Netherlands Institute for War Documentation, Collection 1997.A.0117, Reel or Fiche Number: 389, Admin Number: Collection 250K, Mauthausen; Transports from July 1943 to February 1944 from Amersfoort to Natzweiler. Netherlands Institute for War Documentation, Collection: 1997.A.0117, Reel or Fiche Number: 347, Admin Number: Collection 250F, C(62)312.1 1, .
  11. ↑ Etty, By Etty Hillesum, K. A. D. Smelik, Arnold Pomerans, page 416. Owl, 2001.
  12. ↑ „Kamparchieven.nl is a publication of the Netherlands Institute for War Documentation in cooperation with institutions that hold archives or documentation on German prison camps on Dutch territory.“. 2007-yil 11-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2009-yil 12-may.
  13. ↑ Novena to Saint Teresa Benedicta of the Cross. (Edith Stein)
  14. ↑ From the Testimony of Yehudit Harris about Life in Amersfoort, Shoah Resource Center; Overduin, Jack. Faith and Victory in Dachau, page 94. Paideia Press 1978.
  15. ↑ Overduin, Jack. Faith and Victory in Dachau, page 60. Paideia Press, 1978. Also see page 158-159 of Hitler’s Bounty Hunters: The Betrayal of the Jews, by Ad Van Liempt, Berg New York City. A bizarre „trial“ is described here with a camp guard Westerveld being the judge and Karl Peter Berg the defendantʼs lawyer. When the defendant was convicted and sentenced to death, Bergʻs response was „Ich bin damit einverstanden.“ („I concur“).
  16. ↑ Richard Hoving, De beul van Amersfoort. Biografie van Josef Kotalla (1908-1979). Uitgeverij Prometheus
  17. ↑ Graef, Robert. Bicycling to Amersfoort: A World War II Memoir, page 134. Universe 2005.
  18. ↑ Van der Zee, Henri. The Hunger Winter, page 125. University of Nebraska Press, 1998.
  19. ↑ For more information on the „Breda Four“ and debate in the Netherlands over whether to release these war criminals, see Hinke Piersmaʼs book De drie van Breda, Duitse oorlogsmisdadigers in Nederlandse gevangenschap, 1945-1989, paperback, 280 pages with illustrations, publisher Balans
  20. ↑ NIOD. Documentation of guards and prisoners can be found in the Documentation I Collection, People Collection and newspaper clippings I Persons 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Amersfort_konslageri&oldid=4056172" dan olindi