Melanfo
Melanfo (qadimgi yunoncha: Μελανθώ) — yunon mifologiyasi va Gomerning „Odisseya“ asari qahramoni, Odisseyning uyidagi xizmatkorlardan biri, uning xizmatkori Doliyning qizi[1].
Mifologiya
tahrirMelanfo — „Odisseya“ ning kichik qahramonlaridan biri. U „Oʻtkir tilli“ sifatida tasvirlangan boʻlib, Odisseyning itakalik choʻpon xizmatkori Melanfiyning singlisi va Doliyning qizi. Penelopaning xizmatkorlari orasida u eng sevimlilaridan biri. Uning tarbiyasida Penelopa shaxsan ishtirok etgani aytiladi. Bolaligidan egalari unga koʻp eʼtibor berishgan, unga turli oʻyinchoqlar berishgan, shirinliklar bilan siylashgan, qizi kabi muomala qilishgan[2].
Odisseyning rafiqasi unga juda gʻamxoʻrlik qilganiga qaramay, Melanfo xiyonatkor boʻlib oʻsdi va unga va uning oilasiga qora noshukurlik bilan munosabatda boʻldi. U Odisseyning koʻp yillar davomida yoʻqligida uning xotiniga sovchilik qilish uchun ularning uyiga kelgan Penelopaning muxlislari bilan yotgan xiyonatkor xizmatkorlardan biri edi. Melanfoning oʻzi Penelopaning daʼvogarlaridan biri Yevrimax[3] bilan yashirincha sevgi ittifoqi tuzadi. Odissey tilanchi qiyofasida bolib, nihoyat qaytib kelganida, Melanfo u bilan juda qoʻpol muloqot qildi va uni oʻz uyiga kiritmadi. Undan tunash uchun turar joy bilan taʼminlashni soʻraganida, u qoʻpollik bilan unga oʻxshagan odamlar temirchilik ishxonasida yoki zakutada — Itakaga tasodifiy tashrif buyuruvchilar odatda joylashgan joylarda tunashlari kerak, deb javob berdi[4][5].
Odissey barcha daʼvogarlarni oʻldirgandan soʻng, vafosiz xizmatkorlarni zalni qondan yuvishga majbur qilishdi. Shundan soʻng, Odisseyning oʻgʻli Telemax ularning barchasini osib qoʻydi. Gomer Melanfoning bu xizmatkorlar orasida boʻlgan-boʻlmaganiga aniqlik kiritmagan[6].
Manbalar
tahrirAdabiyotlar
tahrir- Wilhelm Heinrich Roscher: Melantho 2). // Рошер, Вильгельм Генрих: Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie (Лексикон Рошера). Band 2,2, Leipzig 1897, Sp. 2583 (Оцифрованный текст). (нем.)