Nikolay Golovachev
Golovachev Nikolay Nikitich (1823 — 1887) – rus generali, Kavkaz urushi va Turkiston yurishlari qatnashchisi.
| Golovachev Nikolay Nikitich | |
|---|---|
 | |
| Tavalludi |
10-dekabr 1823-yil Bolxov, Orlov gubernatorligi, Rossiya imperiyasi |
| Vafoti |
13-mart 1887-yil (63 yoshda) Mena, Sosnitskiy okrugi, Chernigov gubernatorligi, Rossiya imperiyasi |
| Fuqaroligi | Rossiya imperiyasi |
| Unvoni | General-leytenant |
| Jang/urush | Kavkaz urushi |
| Mukofotlari |
  |
Hayoti
tahrir
1823-yil 10-dekabrda Orlovl viloyatining Volxov shahrida tugʻilgan. Otasi – Nikita Trofimovich Golovachev (1784—1835-yildan keyin), dengiz kadet korpusining bitiruvchisi, shved urushi va 1812—1814-yillardagi Vatan urushi qatnashchisi. 1834-yildan Nikita Trofimovich Sankt-Peterburgdagi Oxta porox zavodining komandiri, general-mayor, 25-yillik benuqson xizmati uchun 4-darajali Georgiy ordeni sohibi[1].
Nikolay Golovachev dastlabki taʼlimni uyda oldi, soʻngra Bosh muhandislik maktabiga oʻqishga kirdi va u yerni 1844-yilda praporshnik sifatida tugatdi.
Taxminan toʻrt yil muhandislik boʻlimida xizmat qilganidan soʻng, 1848-yilda ikkinchi leytenant unvoni bilan 77-Tenginskiy piyoda polkiga tayinlandi va darhol Kavkaz yurishlarida qatnashdi. U Tenginskiy polkidagi xizmatini Chechenistondagi togʻlilarga qarshi urushda bir qator gʻalabalari bilan esda qolgan. Buning uchun u unvonlar va ordenlar bilan mukofotlangan.
1854-yilda Golovachev kapitan unvoni bilan 78-Navaginskiy piyodalar polkiga oʻtkazildi, u yerda 1860-yilgacha polkni boshqargan. Keyinchalik 79-chi Kurinskiy piyoda polki qoʻmondoni etib tayinlangan. Golovachev 1860-yilda Ichkeriya okrugining boshligʻi etib tayinlandi va u yerda 1867-yilgacha qoldi. Oʻsha yili, 23-iyunda Golovachev Turkistonga joʻnatildi va Sirdaryo viloyati harbiy gubernatori etib tayinlandi. Harbiy gubernatorlik bilan birga general-mayor unvoniga sazovor boʻldi. Golovachev 1867-yil 21-sentyabrda yangi xizmat joyi Toshkentga keldi.
1868-yil aprel oyidan boshlab Buxoro yurishi boshlandi, uning natijasi deyarli butun Miyonqol vodiysining zabt etilishi va Samarqandning qoʻlga kiritilishi boʻldi. Golovachevning oʻzi Choʻpon ota choʻqqilari va Zirabuloqdagi janglarda bevosita qoʻshinlarga qoʻmondonlik qildi. Buxoro yurishidagi ishtiroki uchun u 4-darajali Sent-Jorj ordeni bilan taqdirlangan.
1868-yildan 1873-yilgacha boʻlgan davrda u viloyatni boshqargan. Bu orada Rossiya bilan Xiva munosabatlari tobora keskinlashib borardi. Choʻl boʻylab Xivaga yangi yurish ehtimolini hisobga olib, Golovachev 1871-yil kuzida dasht boʻylab Xiva va Amudaryoga boradigan yoʻllarni shaxsan tekshirishga kirishdi. 17-sentyabrda u oʻz mulozimlari va hamrohlari bilan yoʻlga chiqdi. Qizilqum dashtidan Mingbuloqqa, soʻngra u bilan gaplashgan kishi bilan Kazalinskiy otryadiga bogʻlanib, Irki-koʻrfazi orqali Kazalinskga qaytib keldi.
U 1887-yil 13-martda Chernigov viloyati, Sosnitskiy tumani, Mena shahrida vafot etdi.
Mukofotlari
tahrir- 4-darajali Muqaddas Anna ordeni. Jasorat uchun (1851)[2]
- 3-darajali Avliyo Anna ordeni kamon bilan (1853)
- 2-darajali Muqaddas Stanislav ordeni qilich bilan (1855)
- Imperator toji , 2-darajali Muqaddas Stanislav ordeni. (1860)
- 2-darajali Muqaddas Anna ordeni (1861)
- 2-darajali Sent-Anna ordeni. (1862)
- 4-darajali Muqaddas Vladimir ordeni (1864)
- 1-darajali Muqaddas Anna ordeni qilich bilan (1868)
- 4-darajali Sent-Jorj ordeni (1868)
- 3-darajali Muqaddas Vladimir ordeni (1869)
- Olmos bilan bezatilgan oltin qilich (1869)
- 1-darajali Muqaddas Anna ordeni (1871)
- 3-darajali Sent-Jorj ordeni (1873)
- 2-darajali Muqaddas Vladimir ordeni qilich bilan (1874)
- Qilichli Oq burgut ordeni (1875)
- Avliyo Aleksandr Nevskiy ordeni (1876)
Manbalar
tahrir- ↑ Кораблёв Н. А., Мошина Т. А. Георгиевские кавалеры Олонецкой губернии 1812—1917. Краткий справочник. — Петрозаводск, 2016. — 72 с.
- ↑ Список генералам по старшинству. СПб 1877 г.
Adabiyotlar
tahrir- Головачев, Николай Никитич // Военная энциклопедия : [в 18 т.] / под ред. В.Ф.Новицкого, 1911—1915.
- Русский биографический словарь: В 25 т. / под наблюдением А. А. Половцова. 1896—1918.
- Терентьев М. А. История Завоевания Средней Азии. Т. 1—3. СПб., 1903.