Sudan Respublikasi (1956–1969-yillar)

Sudan Respublikasi — Mustaqil suveren davlat sifatida 1956-yil 1-yanvarda Angliya-Misr Sudan kondominiumi tugatilgandan keyin tashkil etilgan respublika. Biroq, 1955-yilgacha, kondominiumga boʻysungan holda, Ismoil al-Azhariy boshchiligidagi Muxtor Sudan hukumati Misr bilan birlashishga umid qilib Sudanning oʻz taqdirini oʻzi belgilash yoʻlidagi taraqqiyotini  vaqtincha toʻxtatgan edi. 1955-yil 19-dekabrda Sudan parlamenti Azhariy boshchiligida bir ovozdan mustaqillik deklaratsiyasini qabul qildi va u 1956-yil 1-yanvardan kuchga kirdi.

Sudan Respublikasi arab جمهورية السودان Jumhūrīyat as-Sūdān
Bayroq Gerb
Madhiya:
Poytaxt	Xartum
Eng katta shahar	Xartum va Omdurman
Rasmiy til(lar)	Arabcha va inglizcha
Hukumat	Parlamentar Respublika (1956–1958; 1964–1969), Harbiy Diktatura (1958–1964)
• Prezident	Ismoil Al-Azhariy
• Bosh vazir	Abdulloh Halil
• Tashkil Topgan	1956-yil 1-yanvardan
• Tugatilgan	1969-yil 25-may
Maydon
• Butun	2 530 397 km2
Aholi
• 1969-yilgi roʻyxat	10 966 000 kishi
Pul birligi	Sudan funti

Mustaqillik harakatlari

Sudan mustaqillikka raqib siyosiy partiyalar doimiy konstitutsiyaning shakli va mazmuni toʻgʻrisida kelishib olishlarisiz erishdi. Buning oʻrniga Taʼsis Assambleyasi “Oʻtish davri Konstitutsiyasi„ deb nomlanuvchi hujjatni qabul qildi, u general-gubernatorni davlat boshligʻi sifatida bilvosita saylangan Senat va xalq tomonidan saylangan Vakillar palatasidan iborat parlament tomonidan saylanadigan besh aʼzolik Oliy komissiya bilan almashtirdi. Oʻtish davri Konstitutsiyasi, shuningdek, Vakillar palatasi tomonidan nomzodi koʻrsatilgan va Oliy komissiya tomonidan tasdiqlangan bosh vazirga ijro etuvchi hokimiyatni ajratdi.

Garchi u mojarolarsiz mustaqillikka erishgan boʻlsa-da, Sudan kondominiumdan koʻplab muammolarni meros qilib oldi. Hukumat maʼmuriyatga sudanliklarni joylashtirdi va Sudan siyosiy xizmatining mamlakatni tark etgan britaniyalik zobitlariga kompensatsiya va pensiyalar berdi; u almashtirib boʻlmaydiganlarni, asosan texnik va oʻqituvchilarni saqlab qoldi. Xartum bu oʻzgarishlarga tez va minimal notinchlik bilan erishdi, garchi janubliklar janubdagi Britaniya maʼmurlarining shimoliy Sudanliklar bilan almashtirilganidan norozi boʻldilar. Koʻpgina janubiy rahbarlar oʻz manfaatlarini ilgari surish uchun oʻz saʼy-harakatlarini Xartumga jamladilar va u yerda konstitutsiyaviy imtiyozlarni qoʻlga kiritishga umid qildilar. Garchi ular arab imperializmi deb hisoblagan narsaga qarshi turishga qatʼiy qaror qilgan boʻlsalar ham, ular zoʻravonlikka qarshi edilar. Aksariyat janubiy vakillar provinsiya muxtoriyatini qo‘llab-quvvatladilar va qonuniy imtiyozlarga erishmaslik janubni isyonga olib kelishidan ogohlantirdilar.

Parlament rejimi mamlakatning taʼlim, iqtisodiyot va transport sohalarini kengaytirish rejalarini kiritdi. Bu maqsadlarga erishish uchun Xartum tashqi iqtisodiy va texnik yordamga muhtoj edi, bu yordamga AQSh ertaroq majburiyat oldi. Ikki hukumat oʻrtasidagi muzokaralar 1957-yil oʻrtalarida boshlangan va parlament 1958-yil iyul oyida Qoʻshma Shtatlar yordam koʻrsatishi toʻgʻrisidagi bitimni ratifikatsiya qilgan. Vashington bu kelishuv Sudanning bir ekinli (paxta) iqtisodiga haddan tashqari qaramligini kamaytiradi va mamlakat transport va kommunikatsiya infratuzilmasini rivojlantirishga yordam beradi deb umid qildi.

Bosh vazir 1956-yilning fevralida koalitsion hukumat tuzdi, biroq u hukumatning dunyoviy siyosatini qoʻllab-quvvatlab, Xatmiyyani begonalashtirdi. Iyun oyida Umma Milliy Partiyasidan chiqqan baʼzi Xatmiyya aʼzolari Ahmad al-Mirgʻoniy rahbarligida Xalq Demokratik partiyasini (XDP) tuzdilar.  Umma va XDP parlamentda birlashib, Azhariy hukumatini agʻdardilar. Ikki partiya va ansor Abdulloh Xalil koalitsion hukumatni birlashtirdi.

Xalil koalitsion hukumati oldida turgan asosiy masalalar doimiy konstitutsiya boʻyicha kelishuvga erishish, janubni barqarorlashtirish, iqtisodiy rivojlanishni ragʻbatlantirish va Misr bilan munosabatlarni yaxshilash edi. Umma-XDP koalitsiyasi ichidagi keskinliklar hukumatning bu masalalarda muvaffaqiyatga erishish qobiliyatiga toʻsqinlik qildi. Masalan, Umma taklif etilayotgan konstitutsiyada Abdurrahmon al-Mahdiy birinchi prezident etib saylanishini taxmin qilib, prezidentlik boshqaruv shaklini joriy etishni xohlardi. Mamlakatning iqtisodiy kelajagi haqida konsensus yoʻq edi. 1957-yilgi paxta hosilidan keyin yomon paxta hosili kuzatildi, Sudan uni toʻla bozorda yaxshi narxda sota olmadi. Bu pasayish Sudan zahiralarini tugatdi va hukumat joriy etgan iqtisodiy cheklovlar tufayli tartibsizliklarni keltirib chiqardi. Umma bu muammolarni bartaraf etish va kelajakdagi rivojlanish loyihalarini moliyalashtirish uchun xorijiy yordamga koʻproq tayanishga chaqirdi. Biroq, XDP bu strategiyaga eʼtiroz bildirdi, chunki u Sudanda qabul qilib boʻlmaydigan tashqi taʼsirni kuchaytirdi. XDP falsafasi 1954-yilda Misr rahbari Najib o‘rniga kelgan Jamol Abdul Nosir tomonidan qo‘llab-quvvatlangan arab millatchiligini aks ettirdi. Ushbu siyosatdagi farqlarga qaramay, Umma-XDP koalitsiyasi parlament vakolatining qolgan yilida davom etdi. Bundan tashqari, parlament tanaffusdan soʻng, ikki partiya 1958-yilgi saylovlar uchun umumiy frontni saqlab qolishga vaʼda berdi.

Saylovchilar har ikki palatada ko‘pchilikni Ummaga, umumiy ko‘pchilikni esa Umma-XDP koalitsiyasiga ovoz berdi. Biroq, Umma Milliy Partiyasi oʻrinlarning deyarli toʻrtdan bir qismini, asosan shahar markazlari va Jazira sxemasi qishloq xoʻjaligi ishchilaridan qoʻlga kiritdi. Janubda ovoz berish hukumat bilan hamkorlik qilgan erkaklarning rad etilishini ifodaladi - saylovchilar saylovdan oldingi kabinetdagi uchta janubiyni ham magʻlub etdi - bu federal tizimdagi avtonomiya tarafdorlarining g'alabasi edi. Hukumatning missiya maktablarini egallashiga va 1955-yildagi qoʻzgʻolonni bostirishda qoʻllangan choralarga qarshi norozilik qoʻzgʻolonga aloqador boʻlgan bir nechta nomzodlarning saylanishiga yordam berdi.

Yangi parlament yig‘ilishidan keyin Xalil yana Umma-XDP koalitsion hukumatini tuzdi. Afsuski, mamlakat taklif etilayotgan konstitutsiya va janubning kelajagi boʻyicha qatʼiy choralar koʻrish zarur boʻlgan bir paytda parlament muhokamalarida fraksiyachilik, korrupsiya va ovozlarni soxtalashtirish hukmronlik qildi. Natijada Umma-XDP koalitsiyasi samarali yetakchilikni amalga oshira olmadi.

Parlamentni ikkiga boʻlgan yana bir masala Sudan-AQSh munosabatlari bilan bogʻliq edi. 1958-yil mart oyida Xalil AQSh bilan texnik yordam shartnomasini imzoladi. U paktni ratifikatsiya qilish uchun parlamentga taqdim etganida, u Umma Milliy Partiyasi bu masalani Umma-PDP koalitsiyasini magʻlub etish uchun ishlatmoqchi ekanligini va koʻplab XDP delegatlari kelishuvga qarshi ekanligini aniqladi. Shunga qaramay, Umma baʼzi XDP va janubiy delegatlar koʻmagida kelishuvni tasdiqlashga muvaffaq boʻldi.

Parlamentdagi fraksiyachilik va poraxo‘rlik, hukumatning Sudanning ko‘plab ijtimoiy, siyosiy va iqtisodiy muammolarini hal eta olmasligi bilan bir qatorda, demokratik hukumatdan xalqning ko‘nglini ololmadi. Maxsus shikoyatlar orasida Xartumning paxtani jahon bozoridagi narxlardan yuqori narxda sotish qarori ham bor edi. Bu siyosat Sudan oʻz daromadining katta qismini olgan paxtaning kam sotilishiga olib keldi. Bu chet el tovarlarini sotib olishga oʻrganib qolgan shahar aholisini hayratda qoldirdi. Bundan tashqari, shimoliy qishloq aholisi ham Misr Sudandan qoramol, tuya va xurmo importiga qoʻygan embargodan aziyat chekdi. Oʻsib borayotgan xalq noroziligi Xartumda koʻplab hukumatga qarshi namoyishlarga sabab boʻldi. Misr ham Xalilni tanqid qildi va uning hukumatiga qarshi toʻntarishni qoʻllab-quvvatlashi mumkinligini aytdi. Shu bilan birga, Xartumda Umma va XDP yangi koalitsiya tuzish boʻyicha kelishuvga erishganligi haqida xabarlar tarqaldi.

1958-yil 17-noyabrda parlament yig‘ilishi kerak bo‘lgan kuni harbiy to‘ntarish sodir bo‘ldi. Oʻzi isteʼfodagi armiya generali boʻlgan Ibrohim Abbod toʻntarishni yetakchi Umma aʼzolari va armiyaning ikki yuqori martabali generallari va harbiy rejimga rahbarlik qilgan Ahmad Abd al Vahhob bilan birgalikda rejalashtirgan. Abbod darhol Misr bilan barcha kelishmovchiliklarni, shu jumladan Nil daryosining maqomi bilan bogʻliq uzoq vaqtdan beri mavjud muammoni hal qilishga vaʼda berdi. Abbod paxta sotish boʻyicha oldingi hukumatning noreal siyosatidan voz kechdi. Shuningdek, u doimiy konstitutsiya loyihasini ishlab chiqish uchun Oliy sudya boshchiligidagi konstitutsiyaviy komissiyani tayinladi. Ammo Abbod siyosiy partiyalar faqat shaxsiy ambitsiyalarni amalga oshirish uchun vosita boʻlib xizmat qilishini va fuqarolik boshqaruvi tiklanganda ular qayta tiklanmasligini taʼkidladi.

Abbod harbiy hukumati (1958–1964-yillar)

Toʻntarish siyosiy qarorlarni fuqarolik nazoratidan olib tashladi. Abbod Sudanni boshqarish uchun Qurolli Kuchlar Oliy Kengashini tuzdi. Bu organda ansorlar va xatmiyyalar bilan aloqador zobitlar bor edi. Abbod xatmiyyaga mansub, Abdulvahhob esa ansorlardan edi. 1959-yil mart oyida Abdulvahhob hokimiyatdan chetlashtirilgunga qadar ansorlar hukumatdagi ikki guruhdan kuchliroq edi.

Rejim oʻzining birinchi yilida paxta hosilini muvaffaqiyatli sotishdan foyda koʻrdi. Abbod, shuningdek, Nil suvlari boʻyicha Misr bilan kelishmovchilikni hal qilish va ikki davlat oʻrtasidagi munosabatlarni yaxshilashdan foyda koʻrdi. Harbiy tuzum davrida ansorlar va xatmiyyalarning taʼsiri susaydi. Eng kuchli diniy yetakchi Abdurrahmon al Mahdiy 1959-yilning boshida vafot etdi. Uning oʻgʻli va vorisi, oqsoqol Sodiq al Mahdiy otasiga koʻrsatilgan hurmatdan bahramand boʻlmadi. Sodiq ikki yildan keyin vafot etgach, ansor diniy va siyosiy rahbariyati uning akasi Imom Al Hodi al Mahdiy va uning o‘g‘li, kichik Sodiq al Mahdiy o‘rtasida bo‘linib ketdi.

Abbod rejimining dastlabki muvaffaqiyatlariga qaramay, muxolifat elementlari kuchliligicha qoldi. 1959-yilda dissident harbiy ofitserlar Abbodni “xalq hukumati„ bilan siqib chiqarishga uch marta urinishgan. Garchi sudlar davlat toʻntarishiga urinishlar yetakchilarini umrbod qamoq jazosiga hukm qilgan boʻlsa-da, armiyadagi norozilik hukumat ishiga toʻsqinlik qilishda davom etdi. Xususan, Sudan Kommunistik partiyasi (SKP) hukumatga qarshi samarali tashkilot sifatida shuhrat qozondi. Oʻz muammolarini kuchaytirish uchun Abbod rejimida dinamizm va mamlakatni barqarorlashtirish qobiliyati yoʻq edi. Uning vakolatli lavozimlarga qodir fuqarolik maslahatchilarini joylashtira olmagani yoki ishonchli iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanish dasturini ishga tushira olmagani va armiya tomonidan qoʻllab-quvvatlanmagani siyosiy notinchlikni ragʻbatlantiradigan muhitni yaratdi.

Abbodning janubiy siyosati uning barbod boʻlganini isbotladi. Hukumat jamiyatni arablashtirishga urinishlarni kuchaytirgan diniy va madaniy tafovutlar ifodasini bostirdi. Masalan, 1964-yilning fevralida Abbod chet ellik missionerlarni janubdan ommaviy ravishda chiqarib yuborishni buyurdi. Keyin u janubiy shikoyatlar uchun savdo nuqtalarini yopish uchun parlamentni yopdi. 1963-yilda janubiy yetakchilar Sudan hukumatiga qarshi 1955-yildan beri vaqti-vaqti bilan davom etgan qurolli kurashni yangiladilar. Qoʻzgʻolon 1963-yildan boshlab Anyanya (zaharli fitna nomi) nomi bilan tanilgan partizan kuchlari tomonidan boshchilik qilingan.

Fuqarolik boshqaruviga qaytish (1964–1969-yillar)

1964-yil oktyabr inqilobi

Janubda oʻsib borayotgan norozilikni bostirishga qodir emasligini tan olgan Abbod hukumati fuqarolik sektoridan janubiy muammoni hal qilish boʻyicha takliflar kiritishni soʻradi. Biroq, hukumat siyosatining tanqidi tezda janubiy masala doirasidan chiqib ketdi va Abbodning iqtisodiyot va taʼlim kabi boshqa muammolarni hal qilishni oʻz ichiga oldi. Hukumatning Xartum universitetida joylashgan ushbu norozilik namoyishlarini bostirishga urinishlari nafaqat oʻqituvchilar va talabalar, balki Xartum davlat xizmatchilari va kasaba uyushmalari vakillarining ham noroziligiga sabab boʻldi.

Keyinchalik Oktyabr inqilobi deb nom olgan voqeaga turtki boʻlgan oʻziga xos voqea 1964-yil 20-oktabr kuni kechqurun Xartum universitetining “Janubiy Sudan muammosi” mavzusidagi seminar boʻlib turgan vaqtda politsiya tomonidan bostirib kirilishi boʻldi. Politsiya oʻz hujumida uch kishini oʻldirdi. Ertasi kuni, 21-oktabr kuni boshlangan norozilik namoyishlari Sudan bo‘ylab tarqaldi. Muhammad Vardi va Muhammad al-Amin kabi rassomlar namoyishchilarni rag‘batlantirdilar. Mahmud A. Sulaymonning soʻzlariga koʻra, 2012-yilda Adolat va tenglik harakati raisining oʻrinbosari, “Oktyabr inqilobining asosiy sababi, harbiy totalitar rejimlar tomonidan boshqarilshi edi.„

1965-yilgi saylov natijalari noaniq edi. Saylovchilarning past faolligidan tashqari, saylov byulletenlarida nomzodlarning koʻpligi chalkash edi. Ish tashlash rahbarlari oʻzlarini Professionallar uchun milliy front deb taʼrifladilar. Ayrim sobiq siyosatchilar bilan birga ular dissident armiya ofitserlari bilan aloqa oʻrnatgan soʻl Birlashgan milliy front (UNF)ni tuzdilar. Koʻplab oʻlimga olib kelgan bir necha kunlik norozilik namoyishlaridan soʻng, Abbod hukumat va Qurolli kuchlar Oliy kengashini tarqatib yubordi. Harbiy boshqaruvdan fuqarolik boshqaruviga oʻtishni rejalashtirgan BMF rahbarlari va armiya qoʻmondonlari oʻtish davri hukumatiga rahbarlik qilish uchun siyosiy boʻlmagan yuqori martabali davlat xizmatchisi Sir Al-Xatim Al-Xalifani bosh vazir etib sayladilar.