Lev Vladimirovich Sherba (ruscha: Лев Влади́мирович Ще́рба; 1880-yil 3-mart (ba’zi manbalarda 20-fevral) – 1944-yil 26-dekabr) – fonetika va fonologiyaga yoʻnalishida tadqiqotlar olib borgan Sovet tilshunos hamda lugʻatshunosi.

Lev Sherba
Tavalludi 20 fevral (3-mart) 1880 va 3-mart 1880
Vafoti 26-dekabr 1944[1]
Fuqaroligi Rossiya Imperiyasi, Rossiya Sotsialistik Federativ Sovet Respublikasi va SSSR
Millati rus
Institutlar Sankt-Peterburg davlat universiteti
Taʼlimi Sankt-Peterburg davlat universiteti
Akademik rahbarlari Jan Boduen de Kurtene
Mashhur shogirdlari Sergey Ojegov
Lev Zinder
Viktor Vinogradov
Mukofotlari Mehnat Qizil Bayroq ordeni
Dafn etilgan joyi Rossiya Imperiyasi, Rossiya Sotsialistik Federativ Sovet Respublikasi va SSSR

Yoshligi va taʼlimi

tahrir

Lev Sherba Igumen shahrida (Minsk gubernatorligi, Rossiya Imperiyasi, hozirgi Chervyen, Belarusiya) muhandis oilasida dunyoga kelgan. Sherba 1998-yilda Kiyevdagi oʻrta maktabni bitirgan va Sankt-Peterburg universitetiga kirishi hamda poytaxtga koʻchib oʻtishidan oldin qisqa muddat Kiyev universitetiga qatnagan. Sankt-Peterburg universitetida Jan Boduen de Kurtene qoʻl ostida tahsil oldi va 1903-yilda universitetni bitirdi[2]. 1906-yilda u chet elga, birinchi Leipzigga, keyinchalik Italiyaning shimoliy hududlariga sayohat qilgan va u yerda Tuskan lahjasini oʻrgangan.

Faoliyati

tahrir

1907– hamda 1908-yilgi kuzgi taʼtillarda Boduen de Kurtenening maslahati bilan u sorb tillarini oʻrgandi va Mujakov shevasi (sharqda, Muskau yaqinida soʻzlashiladi) haqida tavsif yozdi. 1907-yil oxirida Sherba Parijga bordi va u yerda Jean-Pierre Rousselotning eksperimental fonetika laboratoriyasida amaliy usullar yordamida bir qator tillarning fonetikasini oʻrgandi[3]. Rossiyaga qaytib kelgach, u oʻz stipendiyasi hisobidan asbob-uskunalar sotib olib, eksperimental fonetika laboratoriyasini tashkil qila boshladi va bu hozirgi kunda uning nomini olgan muassasaga aylandi[4].

1912-yilda Boduen de Kurtenening gʻoyalariga asoslanib, tovushlarni „tovush turlari“ga guruhlash uchun belgilagan fonema tushunchasini ishlab chiqdi. 1912-yilda nomzodlik dissertatsiyasini himoya qildi va 1915-yilda Peterburg universitetida doktorlik darajasini oldi, u yerda 1916-yildan 1941-yilgacha professor lavozimida faoliyat olib bordi. U fonologiyaga asoslangan Leningrad maktabining asoschisi hisoblanadi. M. I. Matusevich va L. R. Zinder kabi shogirdlari bilan Moskva maktabi bilan munozara olib bordi[5]. Sherba hayotining soʻnggi yillarini Moskvada oʻtkazdi va u yerda vafot etdi. 1943-yilda u Rossiya Fanlar akademiyasining akademigi unvonining sohibi boʻldi.

Sherba fonologiyadan tashqari tilshunoslik va leksikografiyaning boshqa yirik sohalariga ham katta hissa qoʻshgan. Ferdinand de Saussuredan farqli ravishda, u ikkita tadqiqot obyektini emas, balki uchtasini ilgari surdi: nutq faoliyati, til tizimlari va til materiali. U XX asr oxiridagi tilshunoslik uchun muhim boʻlgan soʻzlovchining ilgari eshitilmagan jumlalarni yaratish qobiliyati masalasiga eʼtibor qaratdi. Shuningdek, Sherba tilshunoslikdagi tajribalar, xususan, salbiy natijalarga erishgan tajribalar, sohani oʻrganish uchun muhim boʻlgan usullarni ishlab chiqish muhimligini taʼkidladi[6]. U eng koʻp ishlatiladigan rus tili lugʻati muallifi, lugʻatshunos Sergey Ojegovning ustozi hisoblanadi.

Sherba „Glokaya kuzdra“ jumlasining muallifi boʻlib, u ildizlari rus tilida mavjud boʻlmagan, ammo rus morfologiyasi va sintaksisi nuqtai nazaridan toʻgʻri tuzilgan soʻzlardan iborat jumlalarga nisbatan ishlatiladi. Sherba grammatika va lugʻat oʻrtasidagi farqni koʻrsatish uchun ushbu jumlani oʻylab topgan.

Tanlangan asarlari

tahrir

Manbalar

tahrir

Havolalar

tahrir