Andoza:Wikidata image

Al-Muhojir ibn Abu Umayya
arabcha: المهاجر بن أبي أمية المغيرة بن عبد الله
Shaxsiy maʼlumotlar
Dini Islom
Ota-onasi

Al-Muhojir ibn Abu Umayya ibn al-Mugʻiyra ibn Abdulloh (arabcha: المهاجر بن أبي أمية المغيرة بن عبد الله) – Quraysh qabilasining Banu Maxzum urugʻidan boʻlgan sahoba, Ridda urushlari (632–633) davrida Yamandagi faol musulmon qoʻmondoni.

Al-Muhojir ibn Abu Umayya ibn al Mugʻiyra ibn Abdullohning tugʻilgandagi ismi Valid boʻlgan, keyinchalik Islom paygʻambari Muhammad uni al-Muhojir deb oʻzgartirgan[1].

Oilasi

tahrir

Al-Muhojirning otasi Abu Umayya ibn al-Mugʻiyra Makkada Banu Maxzum urugʻining islomdan oldingi yetakchisi Al-Mugʻiyra ibn Abdullohning oʻgʻli boʻlgan[2]. Abu Umayya sayohatchilarga saxiyligi bilan mashhur edi va xalq orasida Zad ar-Rakb (yoʻlovchilarni taʼminlovchi) nomi bilan mashhur boʻlgan[2]. Al-Muhojirning onasi Atika bint Amir Kinana qabilasining Firas urugʻidan boʻlib, oʻzining jangovar mahorati bilan mashhur boʻlgan[2]. Singlisi Ummu Salama Muhammadning xotini edi[3]. Al-Muhojir Xolid ibn Validning ota tomondan birinchi amakivachchasi boʻlgan[4].

Hayoti

tahrir

Muhammad paygʻambar al-Muhojirni Yamanning Kinda (asosan, uning Banu Muoviya boʻlimi) va Sadif qabilalariga soliq yigʻuvchi qilib tayinlagan[4]. Al-Muhojir kindiy zodagon ayol, Muhammadning sobiq xotini Asmo bint an-Nu’mon ibn Abu al-Javnga uylangan, keyinchalik esa Asmo al-Muhojirning qarindoshi Ikrima ibn Abu Jahlga turmushga chiqqan[3]. 631-yilda Muhammad al-Muhojirni Yamanning asosiy shahri Sanoga hokim etib tayinlaydi[4][5], biroq u ushbu lavozimni qabul qilmaydi va 632-yilda xalifa Abu Bakr Siddiq taxtga kelguniga qadar Madinada qoladi[5].

Abu Bakr al-Muhojirni Yaman hokimi Ziyod ibn Labid al-Ansoriyni qoʻllab-quvvatlash va Ridda urushlari paytida Hazramavtdagi (Janubiy Arabiston qirgʻoq mintaqasi) Kinda qabilasi Banu Muoviya qoʻzgʻolonini bostirish uchun yuboradi[6][7][8]. Kinda qabiasi oxir-oqibat al-Muhojir va Ikrimaga taslim boʻladi[7].

Manbalar

tahrir
  1. Kister 1975.
  2. 2,0 2,1 2,2 Landau-Tasseron 1998.
  3. 3,0 3,1 Donner 1993.
  4. 4,0 4,1 4,2 Blankinship 1993.
  5. 5,0 5,1 Hinds 1991.
  6. Lecker 1994.
  7. 7,0 7,1 Lecker 2004.
  8. Donner 1981.

Bibliografiya

tahrir