Pavel Kurbatkin
Pavel Semyonovich Kurbatkin (1898-yil 24-dekabr, Odessa – 1956-yil 1-noyabr, Toshkent[1]) – sovet harbiy qoʻmondoni, general-leytenant (1944).
| Pavel Semyonovich Kurbatkin | |
|---|---|
| Tavalludi |
24-dekabr 1898-yil Odessa, Rossiya imperiyasi |
| Vafoti |
1-noyabr 1956-yil (57 yoshda) Toshkent, SSSR |
| Fuqaroligi |
 SSSR |
| Unvoni | General-leytenant |
| Jang/urush | Rossiyada fuqarolar urushi, Ikkinchi jahon urushi |
| Mukofotlari |
  |
Hayoti tahrir
Pavel Kurbatkin 1898-yilda Odessada tugʻilgan[2]. Temir yoʻl ustaxonalarida ishchi boʻlib ishlagan.
1917-yil avgust oyida u Qizil gvardiyaning temir yoʻl otryadiga qoʻshildi. Bu otryad bilan Odessada Sovet hokimiyatini oʻrnatish uchun yanvar janglarida qatnashdi.
1918-yildan Qizil Armiyada harbiy xizmatda boʻldi. 1918-yildan VKP(b) aʼzosi. Janubiy Ukraina va Kavkaz frontlarida fuqarolar urushida qatnashgan. Janglarda u bir necha bor yaralangan.
1921-yilda Tixoretskiy nomidagi 37-sovet piyodalar kursini tamomlagan. 1921-yildan 1-Turkiston otishma diviziyasida xizmat qilgan. Ushbu davrda 2-Turkiston otishma polkida vzvod komandiri va rota komandiri, polk maktabining siyosiy instruktori, polk komandirining yordamchisi va 247-Turkiston togʻ otishma polkida shtab boshligʻi boʻlgan. Kushka, Ashxobod, Olmaota, Toshkentda xizmat qilgan. Bir necha yil davomida u Oʻrta Osiyodagi bosmachilarni yoʻq qilish uchun harbiy harakatlarda qatnashgan. Shuningdek, 1927-yilda V. I. Lenin nomidagi Toshkent birlashgan harbiy bilim yurtini tamomlagan. 1934-yil yanvar oyidan boshlab Oʻrta Osiyo harbiy okrugi 83-togʻli otishmalar diviziyasining 247-piyoda polkiga qoʻmondonlik qildi.
1937-yil yozidan 1938-yil iyuligacha Ispaniya fuqarolar urushida qatnashgan va Respublika armiyasida 24-piyoda diviziyasi qoʻmondoni maslahatchisi boʻlgan. 1939-yil yanvar oyida Ispaniyadan qaytgach, Oʻrta Osiyo harbiy okrugi qoʻmondoni oʻrinbosari etib tayinlandi. Ushbu lavozimda xizmat qilayotib, u 1940-yilda Qizil Armiya Bosh shtab akademiyasida katta qoʻmondonlik tarkibi uchun malaka oshirish kurslarini tamomlagan.
Ulugʻ Vatan urushi yillarida u dastlab shu lavozimda qoldi va 1941-yil 1-dekabrdan Oʻrta Osiyo harbiy okrugi qoʻshinlariga qoʻmondonlik qildi[3]. 1941 yil avgust-sentyabr oylarida Eron operatsiyasi uchun qoʻshinlarni rejalashtirish va tayyorlashda qatnashgan. Harakatdagi armiya uchun qoʻshimcha kuchlar va yangi harbiy qismlarni tayyorlashdagi muvaffaqiyatli faoliyati uchun u ikkita orden bilan taqdirlangan.
1944-yil iyundan Xarkov harbiy okrugi qoʻmondoni. 1945-yil iyuldan Dasht harbiy okrugi qoʻshinlari qoʻmondoni.
1946-yil may oyidan Turkiston harbiy okrugi qoʻmondonining oliy oʻquv yurtlari boʻyicha yordamchisi, 1946-yildan Turkiston harbiy okrugi qoʻmondonining mahalliy harbiy hokimiyatlar boʻyicha oʻrinbosari, 1948-yildan Turkiston harbiy okrugi qoʻmondonining oliy oʻquv yurtlari boʻyicha yordamchisi lavozimlarida faoliyat yuritgan. 1955-yil iyun oyida general-leytenant P. S. Kurbatkin zaxiraga oʻtkazildi.
SSSR Oliy Sovetining 2-chaqiriq (1946-1950), Oʻzbekiston SSR Oliy Kengashi, Tojikiston SSR Oliy Kengashi deputati etib saylangan.
1956-yilda vafot etgan. Toshkentdagi Botkin qabristoniga dafn etilgan.
Generalning oʻgʻli Gennadiy Pavlovich Kurbatkin (1930-2011), sovet va rus olimi, meteorolog, SSSR Fanlar akademiyasining muxbir aʼzosi (1976).
Harbiy unvonlari tahrir
- Mayor (1935-yil 29-yanvar)
- Polkovnik (1938-yil 22-fevral)
- Brigada komandiri (1938-yil 31-iyul)
- Diviziya komandiri (1939-yil 21-yanvar)
- General-mayor (1940-yil 4-aprel)
- General-leytenant (1944-yil 11-fevral)
Mukofotlari tahrir
- Lenin ordeni (1945-yil 21-fevral);
- Toʻrtta Qizil Bayroq ordeni;
- 1-darajali Vatan urushi ordeni (1943-yil 11-dekabr);
- Turkmaniston SSR Mehnat Qizil Bayroq ordeni (1932-yil 11-may)[4].
Manbalar tahrir
- ↑ „Курбаткин Павел Семенович :: Память народа“. www.pamyat-naroda.ru. Qaraldi: 10-noyabr 2023-yil.
- ↑ „Курбаткин Павел Семенович (Олег Каминский)“. www.proza.ru. Qaraldi: 10-noyabr 2023-yil.
- ↑ Приказ о территориальном составе военных округов европейской части СССР № 0444 от 26 ноября 1941 г. // Публ.: Русский архив: Великая Отечественная: Т. 13 (2-2). Приказы народного комиссара обороны СССР. 22 июня 1941 г. — 1942 г.— М.: ТЕРРА, 1997. — 448 с. — С.127-128.
- ↑ Стрекалов Н., Сысолятин И. Награды советских республик. Справочное и научное издание, определитель. М.: Collector’s book, 2012.