Dialektik materializm — bu Karl Marks va Fridrix Engels asarlariga asoslangan materialistik nazariya boʻlib, tarix falsafasidan tortib to fan falsafasigacha boʻlgan turli falsafiy fanlarda keng qoʻllanilgan[1][2]. Materialistik falsafa sifatida Marks dialektikasi real dunyo sharoitlarining ahamiyati va ijtimoiy munosabatlardagi funksional ziddiyatlar mavjudligini taʼkidlaydi, bu ziddiyatlar ijtimoiy sinf, mehnat iqtisodiyoti va ijtimoiy-iqtisodiy oʻzaro taʼsirlar kabi ziddiyatlardan kelib chiqadi[3]. Marksizmda, ziddiyat bu ikki kuch bir-biriga qarshi boʻlgan munosabat boʻlib, oʻzaro rivojlanishga olib keladi[4].

Gegel dialektikasining idealistik nuqtai nazaridan farqli oʻlaroq, Marksist dialektika materialistik nuqtai nazarni taʼkidlaydi, yaʼni moddiy hodisalardagi ziddiyatlar dialektik tahlil bilan hal qilinishi mumkin, bu ziddiyatni hal qilish uchun sintezlangan yechim chiqariladi va hodisaning mohiyati saqlanadi. Marks ziddiyat tufayli kelib chiqqan muammolarni eng samarali hal qilish yoʻli ziddiyatni hal qilish va muammo ildizi boʻlgan ijtimoiy tashkilot tizimlarini qayta tashkil etish deb hisoblagan[5].

Dialektik materializm tabiiy dunyo evolyutsiyasini tan oladi va shu tariqa inson boʻlishning yangi sifatlari va inson mavjudligi yuzaga keladi. Engels metafizik xulosadan foydalanib, inson mavjudligining yuqori darajasi quyi darajadagi inson mavjudligiga asoslanganligini taʼkidlagan. Yuqori darajadagi mavjudlik bu yangi tartib boʻlib, uning oʻzining irredutsibil qonunlari bor va evolyutsiya rivojlanish qonunlari bilan boshqariladi, bu qonunlar harakatdagi moddaning asosiy xususiyatlarini aks ettiradi[6][7].

1930-yillarda Sovet Ittifoqida Iosif Stalin tomonidan yozilgan ʻDialektik va tarixiy materializmʻ (1938) kitobi dialektik materializm va tarixiy materializmning sovet formulirovkasini belgilangan va u Sovet Ittifoqida taʼlim tizimida oʻqitilgan. Xitoy Xalq Respublikasida shuningdek, Mao Zedong tomonidan yozilgan ʻZiddiyat haqidaʻ (1937) essesiga oʻxshash matn bor edi, bu maoizmning asosiy hujjati boʻlgan.

ʻDialektik materializmʻ atamasi 1887-yilda Marks bilan maktub yozishgan sotsialist Jozef Disgen tomonidan, 1848-yildagi Germaniya inqiloblari davomida tuzilgan[8]. “Dialektik materializm” atamasi tasodifiy ravishda faylasuf Karl Kautskiyning 1899-yilda yozilgan ʻFridrix Engelsʻ biografiyasida ham topilgan[9]. Marks oʻzi “tarixiy materializm” deb atalgan “tarixiy materializm konsepsiyasi” haqida gapirgan. Engels oʻzining 1883-yildagi ʻTabiat dialektikasiʻ asarida “materialistik dialektika”ni kengaytirgan. Rossiya marksizmining otasi boʻlgan Georgiy Plexanov “dialektik materializm” atamasini birinchi marta 1891-yilda Georg Vilgelm Fridrix Gegel va Marks haqida yozgan asarlarida ishlatgan.[10] Stalin dialektik va tarixiy materializmni Marksizm-Leninizmning dunyoqarashi va jamiyat hamda uning tarixini oʻrganish usuli sifatida yanada belgilagan va taʼriflagan.[11]

Tarixiy asos

tahrir

Marks va Engels faoliyatlarini koʻplab Gegel falsafasidan ilhomlangan intellektuallar guruhlaridan biri boʻlgan Yosh Gegelchilar sifatida boshlashgan[12][13]. Marksning doktorlik dissertatsiyasi ʼʼDemokrit va Epikur tabiat falsafasi oʻrtasidagi farqʼʼ materialistik falsafaning asosi boʻlgan atomizm haqida edi. Marks, shuningdek, Lukretsiyning ʼʼklinameniʼʼ nazariyasi bilan tanish boʻlgan.

Marks va Engelsning xulosasiga koʻra, Gegel falsafasi, hech boʻlmaganda ularning sobiq hamkasblari tomonidan talqin qilinganidek, juda mavhum boʻlib, ijtimoiy tengsizlikni tushuntirishga urinishlarda notoʻgʻri qoʻllanilgan edi, bu yaqinda sanoatlashtirilgan mamlakatlarda, masalan Germaniya, Fransiya va Birlashgan Qirollikda 1840-yillarning boshlarida tobora oʻsib borayotgan muammo edi[13].

Oʻsha davrning inson tajribasi ongning idroki bilan bogʻliq ekanligini taʼkidlagan idealistik kuzatuvni taʼkidlagan anʼanaviy Gegel dialektikasidan farqli oʻlaroq, Marks marksist dialektikani rivojlantirdi, bu esa dunyoning materialistik qarashlarini taʼkidlaydi va konkret dunyo sotsioiqtisodiy oʻzaro aloqalarni shakllantiradi va ular ijtimoiy siyosiy haqiqatni aniqlaydi.[12]

Baʼzi gegelchilar diniy ajralishni (anʼanaviy dinning qulayliklaridan ajralishni) ijtimoiy muammolarning sababi deb bilishgan boʻlsa, Marks va Engels iqtisodiy va siyosiy avtonomiya ajralishi ekspluatatsiya va qashshoqlik bilan birga haqiqiy aybdor ekanligini xulosa qildilar.[13]

Dialektik gʻoyalar bilan hamohang ravishda, Marks va Engels nafaqat dunyoning nima uchun shunday ekanligi haqida, balki odamlar dunyoni qanday qilib oʻzlari istagan tarzda qilishlari kerakligi haqida alternativ nazariyani yaratdilar. ʼʼFeyerbax haqida tezisʼʼ (1845) asarida Marks mashhur iqtibos yozadi: “Faylasuflar dunyoni faqat ʼʼtalqinʼʼ qilib kelishdi, turli yoʻllar bilan. Aslida esa uni ʼʼoʻzgartirishʼʼ kerak.”[12] Dialektik materializm Marx va Engelsning tarixiy materializm bilan chambarchas bogʻliq (va baʼzida u bilan sinonim sifatida qaralgan). Marx Fichteningtezis, antitezis, sintez” tilini rad etdi.[14]

Dialektik materializm materializmning kengroq mavzusining bir qismi boʻlib, u material dunyoning ustunligini tasdiqlaydi: qisqasi, materiya fikrdan oldin keladi. Materializm realistik ilmiy falsafadir,[15] u dunyoning moddiy ekanligini; koinotdagi barcha hodisalar “harakatdagi materiya”dan iborat ekanligini, barcha narsalar oʻzaro bogʻliq va bir-biriga bogʻliq boʻlib, tabiiy qonunlarga muvofiq rivojlanishini; dunyoning ongdan tashqarida va odamlarning idrokidan mustaqil ravishda mavjudligini; fikrning miya ichidagi moddiy dunyoning aks etishi ekanligini va dunyoning ʼʼnazariy jihatdanʼʼ bilish mumkinligini tasdiqlaydi.

Marx klassik materializmni yana bir idealistik falsafa sifatida tanqid qiladi — idealistik, chunki u material kontekstlarni tarixdan tashqari tushunishga ega edi. Yosh gegelchi Lyudvik Feyerbax Gegelning idealistik falsafasini rad etgan va materializmni qoʻllab-quvvatlagan.[16] Feyerbachdan kuchli taʼsirlangan boʻlishiga qaramay,[16] Marks Feyerbaxning antropologik materializm versiyasini nomuvofiq deb rad etdi.[17] Engelsning asarlari, ayniqsa ʼʼAnti-Dühringʼʼ (1878) va ʼʼDialektiklar tabiatiʼʼ (1875–82), dialektik materializmning asosiy doktrinalarining manbai boʻlgan.[14]

Manbalar

tahrir
  1. Jordan, Z. A.. The Evolution of Dialectical Materialism. London: Macmillan, 1967. 
  2. Thomas, Paul. Marxism and Scientific Socialism: From Engels to Althusser. London: Routledge, 2008. 
  3. “dialectical materialism”, The New Fontana Dictionary of Modern Thought Third Edition (0000) Allan Bullock and Stephen Tromblet, Eds. p. 222.
  4. Ministry of Education and Training (Vietnam). Curriculum of the Basic Principles of Marxism-Leninism. Banyan House Publishing, 2023. ISBN 9798987931608. 
  5. Cornforth, Maurice. Dialectical Materialism: An Introduction. Aakar Books. 
  6. Jordan, p. 167.
  7. Maasch, Bennett. Dialectical Materialism: The Role Of Dialectical Materialism In The Development Of Natural Science, 2021. 
  8. Pascal Charbonnat, ʻHistoire des philosophies matérialistesʻ, Syllepse, 2007, p. 477.
  9. „Karl Kautsky: Frederick Engels (1887)“. Marxists.org (2003-yil 23-noyabr).
  10. See Plekhanov, “For the Sixtieth Anniversary of Hegelʻs Death” (1891). See also Plekhanov, ʻEssays on the History of Materialismʻ (1893) and Plekhanov, ʻThe Development of the Monist View of Historyʻ (1895).
  11. Stalin, Josef. 1938: Dialectical and Historical Materialism. 
  12. 12,0 12,1 12,2 Sperber, Jonathan. Karl Marx: A Nineteenth-Century Life. W. W. Norton & Company, 2013. ISBN 9780871403544. 
  13. 13,0 13,1 13,2 Hunt, Tristram (2009), Marxʼs General: The Revolutionary Life of Friyedrich Engels, Metropolitan/Henry Holt & Co, ISBN 9780805080254, OCLC 263983621.
  14. 14,0 14,1 Wood, Allen. The Oxford Companion to Philosophy. Oxford: Oxford University Press, 2005 — 212–3 bet. ISBN 978-0-19-926479-7. 
  15. Bhaskar 1979
  16. 16,0 16,1 “Feuerbach, Ludwig” at marxists.org. Accessed 18 April 2016.
  17. Nicholas Churchich, ʼʼMarxism and Aliyenationʼʼ, Fairleigh Dickinson University Press, 1990, p. 57: “Although Marx has rejected Feuerbachʼs abstract materialism,” Lenin says that Feuerbachʼs viyews “are consistently materialist,” implying that Feuerbachʼs conception of causality is entirely in line with dialectical materialism.“