Vikipediya

Pashtuniston (Pushtuniston)

Pashtuniston — hozirgi Afgʻoniston va Gʻarbiy Pokistonning tub aholisi pashtunlar yashaydigan tarixiy hudud. Unda pashtun madaniyati, pashtu tili va pashtun milliy oʻziga xosligi asos boʻlgan.[4][5][6] Mintaqa uchun tarixan qoʻllanilgan muqobil nomlarga Pashtunxva (پښتونخوا) kiradi), Paxtuniston[7] yoki Pataniston[8][9]. Pashtuniston shimolda Turkiston, shimoli-sharqda Kashmir, sharqda Panjob va janubda Balujiston geografik rayonlari bilan chegaradosh[10].

Pashtunistan

پښتونستان
tarixiy hudud
Skyline of Pashtunistan
Aholisi
 (2012)
 tax. 42–50 million[1][2][3]

1893-yilda Hindistonda Britaniya hukmronligi davrida Mortimer Dyurand Katta oʻyin davrida Afgʻoniston Amirligi va Britaniya Hindistoni oʻrtasidagi taʼsir doiralarining chegaralarini belgilab bergan va tarixiy Pashtun hududining yarmini Britaniya mustamlakachiligi ostida qoldirib, Dyurand chizigʻini chizgan; Dyurand chizigʻi endi Afgʻoniston va Pokiston oʻrtasidagi xalqaro tan olingan chegarani tashkil qiladi[11]. Anʼanaviy pashtun vatani Afgʻonistondagi Amudaryoning janubidagi hududlardan Pokistondagi Hind daryosining gʻarbidagi hududlargacha choʻzilgan; U asosan Afgʻonistonning janubi-gʻarbiy, sharqiy va baʼzi shimoliy va gʻarbiy tumanlarini hamda Pokistondagi Xayber-Paxtunxva va shimoliy Balujistonni oʻz ichiga oladi.[12]

XVI asr inqilobiy yetakchisi vaziristonlik Boyazid Pir Roshan va XVII asrda yashagan “jangchi-shoir” Xushxolxon Xattak mintaqada Boburiylar davlatiga qarshi jang qilish uchun pashtun qoʻshinlarini toʻpladi. Bu davrda Pashtunistonning sharqiy qismlari moʻgʻullar, gʻarbiy qismlari esa Safaviylar davlati tomonidan boshqarilgan. Pashtuniston 1-marta 1709-yilda, Mirvays Xotak Loy Qandahorda Safaviylarga qarshi muvaffaqiyatli qoʻzgʻolon koʻtarganida avtonom maqomga ega boʻldi. Pashtunlar keyinchalik Durroniylar sulolasiga asos solgan va 1747-yilda Afgʻoniston imperiyasini barpo etgan Ahmadshoh Durroniy boshchiligida birlikka erishdilar. Shunga qaramay, XIX asrda Afgʻoniston imperiyasi oʻzining sharqiy hududining katta qismini Sikx imperiyasiga, keyinroq Britaniya imperiyasiga boy berdi. Pashtun millatiga mansub Hindiston mustaqillik faollari orasida Abdul Gʻaffor Xon, Abdul Samad Xon Achakzay va Mirzali Xon bor. Abdulgʻafforxonning Xuday Xidmatgar harakati Hindistonning hindu-musulmon diniy yoʻnalishlari boʻyicha boʻlinishiga keskin qarshi edi[13][14][15]. Hindiston Milliy Kongressi Xuday Xidmatgar rahbarlari bilan maslahatlashmasdan boʻlinish rejasini qabul qilganligini eʼlon qilganida, Xon qatʼiy kelishmovchilikni bildirdi[16]. Bannu rezolyutsiyasiga qaramay, Xuday Xidmatgar harakati pashtunlar koʻp boʻlgan Shimoli-gʻarbiy chegara viloyati (NWFP) mustaqil Pashtun davlatiga aylanishini talab qilgan boʻlsa ham, NWFP 1947-yilgi NWFP referendumidan keyin Pokiston Dominioniga qoʻshildi[17][18]. NWFP referendumi Xuday Xitmatgar tomonidan boykot qilindi, Xon va uning ukasi, oʻsha paytdagi Bosh vazir Xon Abdul Jabbor Xon tomonidan rad etildi, ular saylovchilarga NWFPni mustaqil davlat qilish yoki uni mustaqil emas, balki Afgʻoniston bilan birlashtirish imkoniyatini bermasligini taʼkidladilar. Hindiston yoki Pokiston.[19][20] Keyinchalik Xon “Pashtuniston hech qachon haqiqat boʻlmagan” va mustaqil Pashtuniston gʻoyasi hech qachon pashtunlarga yordam bermasligini va ular uchun faqat azob-uqubat keltirishini taʼkidladi. Uning soʻzlariga koʻra, “Afgʻonistonning keyingi hukumatlari bu gʻoyadan faqat oʻz siyosiy maqsadlari uchun foydalangan”. Boshqa tomondan, Mirzali Xon va uning izdoshlari Pokistonni tan olishdan bosh tortdilar va Gurvekdagi bazasidan Pokiston hukumatiga qarshi partizan urushini davom ettirdilar.[21][22] Vaholanki, Pashtunlarning Pokiston davlati va hukumatidagi ishtirokining kuchayishi 1960-yillarning oxiriga kelib ayirmachi Pashtuniston harakatini qoʻllab-quvvatlashning yoʻqolishiga olib keldi. 1969-yilda Svat, Dir, Chitral va Amb avtonom knyazlik shtatlari Pokiston NWFPga birlashtirildi. 2018-yilda Afgʻoniston bilan avtonom bufer zonasi boʻlgan pashtunlar koʻpchilikni tashkil etuvchi Federal boshqariladigan qabila hududlari ham Xayber-Paxtunxva provinsiyasiga (ilgari NWFP sifatida tanilgan) birlashtirilib, mintaqani Pokiston bilan toʻliq integratsiyalashgan[23].

Atamaning kelib chiqishi tahrir

Oʻrta asrlar mobaynida va XX asrgacha mintaqa uchun ishlatilgan nom Afgʻoniston edi. Afgʻoniston oʻzining etnik kelib chiqishiga koʻra afgʻonlar boʻlgan bu zaminga ishora boʻlsa, Pashtuniston tili bilan bu zaminga ishoradir. Bu yerning Afgʻoniston nomi bilan tilga olinishi Pashtuniston nomidan oldin ham tilga olingan boʻlib, bu haqda Ahmad Shoh Durroniy oʻzining mashhur qoʻshiqlarida, VI asr hind astronomi Varaxamihira, VII asrda[24] xitoylik ziyoratchi Syuan Szyan, XIV asrda marokashlik olimi Ibn Battuta, Boburiylar imperatori Bobur, XVI asr tarixchisi Firishta va boshqalar tilga olgan.

Pashtucha nomi pushtucha: پښتونستان (Naskh)) asli hind tilidagi "Pathanistan" soʻzidan paydo boʻlgan (Hindustani : پٹھانستان (Nastaleeq), पठानिस्तान (Devanagari))[25][26][27]. Pashtuniston tushunchasi "Paxtunxva" atamasidan ilhomlangan[25]. Britaniyalik hind rahbarlari, jumladan, Xuday Xidmatgar mintaqaga nisbatan "Patanistan" soʻzidan foydalanishni boshladilar va keyinchalik "Pashtuniston" soʻzi mashhur boʻldi[25][26].

Mahalliy xalq tahrir

 
Pashtun bolalari, Pashtuniston viloyatining tub aholisi

Pashtunistonning tub aholisi yoki tub aholisi - pashtunlar (shuningdek, paxtunlar, patanlar va tarixan etnik afgʻonlar sifatida ham tanilgan), eroniy etnik guruh. Ular Afgʻonistondagi eng katta etnik guruh, Pokistonda esa 2-oʻrinda turadi. Pashtunlar asosan Afgʻonistonning janubi va sharqida toʻplangan, ammo mamlakatning shimoliy va gʻarbiy qismlarida ozchilik guruhi sifatida mavjud. Pokistonda ular gʻarbiy va shimoli-gʻarbda toʻplangan boʻlib, asosan Xayber-Paxtunxva va shimoliy Balujistonda istiqomat qiladi. Bundan tashqari, Pashtunlar jamoalari Pokistonning Sind, Panjob, Gilgit-Baltiston kabi boshqa qismlarida va mamlakat poytaxti Islomobodda joylashgan. Belgilangan Pashtuniston mintaqasida soʻzlashadigan asosiy til - pashtu, undan keyin baluj, hindko, gojri va urdu tillari.

Pashtunlar pashtunlarning mahalliy madaniyati boʻlgan pashtunvoliy tilini qoʻllashadi, bu islomgacha boʻlgan oʻziga xoslik koʻplab pashtunlar uchun ahamiyatli boʻlib qolmoqda va Pashtuniston muammosini saqlab qolgan omillardan biri hisoblanadi. Pashtunlar siyosiy jihatdan Pokiston va Afgʻoniston oʻrtasidagi Dyurand chizigʻi bilan ajratilgan boʻlsa-da, FATA hududi va Afgʻonistonning qoʻshni viloyatlaridan kelgan koʻplab pashtun qabilalari chegarani eʼtiborsiz qoldirishadi va toʻylarda, oilaviy tadbirlarda qatnashish va bayram qilish uchun nisbatan osonlik bilan oldinga va orqaga oʻtishadi. jirgʻalar deb ataladigan qoʻshma qabila kengashlarida ishtirok etadi[28]. Bu terrorga qarshi urushdan oldin keng tarqalgan boʻlsa-da, biroq FATAda oʻtkazilgan bir nechta harbiy operatsiyalardan soʻng, bu transchegara harakati harbiylar tomonidan tekshiriladi va oʻtmish bilan solishtirganda ancha kam uchraydi.

Manbalarga koʻra, etnik pashtunlar Afgʻoniston aholisining 42-60% ni,[29][30][31][32][33][34] qoʻshni Pokistonda esa ular 200 millionlik aholining 15,42%ini tashkil etadi, bu Pokistonning boshqa shaharlari va viloyatlaridagi pashtun diasporasini oʻz ichiga olmaydi[35]. Pokistonning Xayber-Paxtunxva viloyatida 1998-yil holatiga koʻra, pashtu tilida soʻzlashuvchilar aholining 73%dan ortigʻini tashkil qiladi[36].

 
Miloddan avvalgi 500-yillarda bu hudud Araxosiya sifatida qayd etilgan va Paktyanlar deb nomlangan xalq yashagan.

Miloddan avvalgi 2-ming yillikdan boshlab hozirgi pashtun xalqi yashaydigan hududni Qadimgi Eron xalqlari, Midiya, Ahamoniylar, Yunonlar, Mavriyalar, Kushonlar, Eftalitlar, Sosoniylar, Arab musulmonlari, Turklar, Boburiylar davlati va boshqalar bosib olgan. Soʻnggi yillarda Gʻarb dunyosi odamlari ushbu hududni nominal ravishda oʻrganishdi[37][38][39].

Arab musulmonlari VII asrda kelib, mahalliy pashtun xalqiga islom dinini kirita boshladilar. Keyinchalik Pashtuniston hududi asosiy poytaxti Gʻaznada boʻlgan turkiy Gʻaznaviylar qoʻliga oʻtdi, Lahor esa ikkinchi energiya uyi boʻlib xizmat qildi. Oʻshanda Gʻaznaviylar imperiyasi Afgʻonistonning bugungi Gʻoʻr shahridan Gʻoʻriylar tomonidan bosib olingan. Chingizxon qoʻshini XIII asrda yetib keldi va shimoldagi shaharlarni vayron qila boshladi, Pashtunlar hududi esa Dehlining Xalji sulolasi tomonidan himoya qilindi. XIV-XV asrlarda Bobur 1504-yilda Kobulni qoʻlga kiritgunga qadar temuriylar sulolasi yaqin atrofdagi shahar va qishloqlarni nazorat qilib turdi.

Dehli sultonligi va soʻnggi Afgʻon imperiyasi tahrir

 
XX asr afgʻon rassomi Abdul Gʻafur Breshna tomonidan 1747-yilda Ahmad Shoh Durroniyning toj kiyish marosimi .

Dehli sultonligi davrida mintaqada asosan afgʻon va turli xil, asosan sunniy, hanafiy-fiqhiy yoʻnalishdagi turkiy[40][41] Hindistonning Dehli shahridan kelgan sulolalar hukmronlik qilgan. Pashtunlarning ilk millatchisi "Jangchi shoir" Xushxol Xon Xattak boʻlib, u Boburiylar davlati imperatori Avrangzeb tomonidan pashtunlarni boburiylar hukmronligiga qarshi isyon koʻtarishga uringani uchun qamoqqa tashlangan, biroq umumiy tilga ega boʻlishlariga va umumiy ajdodga ishonishlariga qaramay, pashtunlar birinchi marta XVIII asrda birlikka erishdilar. Pashtunistonning sharqiy qismlari Boburiylar davlati tomonidan, gʻarbiy qismlari esa eng sharqiy viloyatlari sifatida Fors Safaviylari tomonidan boshqarilgan. XVIII asr boshlarida Mirvays Xotak boshchiligidagi pushtun qabilalari Qandahor shahrida Safaviylarga qarshi muvaffaqiyatli qoʻzgʻolon koʻtardilar. Bir qator voqealar zanjirida u Qandahor va hozirgi Afgʻoniston janubidagi boshqa hududlarni mustaqil deb e’lon qildi. 1738-yilga kelib Mugʻallar imperiyasi qattiq magʻlubiyatga uchradi va ularning poytaxti yangi Eron hukmdori kuchlari tomonidan talon-taroj qilindi; harbiy daho va qoʻmondon Nodir Shoh. Fors, turkman va kavkaz qoʻshinlaridan tashqari Nodirga yosh Ahmadshoh Durroniy va hozirgi Afgʻoniston hududidan 4000 nafar yaxshi tayyorlangan Abdali Pushtun qoʻshinlari hamrohlik qilgan[42].

1747-yilda Nodir Shoh vafotidan va uning ulkan imperiyasi parchalanganidan soʻng, Ahmadshoh Durroniy oʻzining katta va qudratli Durroniy imperiyasini yaratdi, unga zamonaviy Afgʻoniston, Shimoliy-Sharqiy Eron, Sind, Panjob, Balujiston va Kashmir kiradi. Ahmadshoh Durroniyning mashhur qoʻshigʻida xalqning Qandahor viloyati bilan aloqasi tasvirlangan:

"Da Dili takht herauma cheh rayad kam zama da khkule Pukhtunkhwa da ghre saroona". Tarjimasi: "Men goʻzal Paxtunxvaning togʻ choʻqqilarini eslaganimda Dehli taxtini unutaman."

Soʻnggi Afgʻon imperiyasi 1747-yilda tashkil topgan boʻlib, u barcha turli xil pashtun qabilalari va boshqa koʻplab etnik guruhlarni birlashtirgan. Peshovar atrofidagi Pashtuniston viloyatining bir qismi XIX asrning boshlarida Ranjit Singx va uning sikx qoʻshini tomonidan bosib olingan, biroq bir necha yil oʻtib ular sharqdan Pashtuniston hududiga yetib borgan yangi qudratli imperiya Britaniya Raj tomonidan magʻlubiyatga uchragan.

Yevropa taʼsiri tahrir

 
Podshoh Omonullaxon, Habibullaxonning oʻgʻli va Abdurrahmonxonning nabirasi.

Durroniylar sulolasining tanazzulga uchrashi va Afgʻonistonda yangi Barakzay sulolasining oʻrnatilishidan soʻng, pashtun domenlari Janubiy Osiyoning Panjob mintaqasi va Balujiston mintaqasi kabi boshqa qismlari ustidan nazoratni inglizlarga yoʻqotib qoʻyganligi sababli qisqara boshladi. ingliz-afgʻon urushlari Rossiya imperiyasi va inglizlar oʻrtasida olib borilgan umumiy imperialistik Katta oʻyinning bir qismi sifatida olib borildi. Kambagʻal va dengizga chiqish imkoniyati yoʻq, yangi tugʻilgan Afgʻoniston oʻz hududini himoya qila oldi va ularni bir-biriga qarshi ishlatib, ikkala tomonni ham chetlab oʻtdi. 1893-yilda ularning taʼsir doiralarini chegaralash yoʻlining bir qismi sifatida afgʻon "temir" Amir Abdurrahmon va Britaniya vitse-qiroli Mortimer Dyurand oʻrtasida Dyurand chizigʻi shartnomasi imzolandi. 1905-yilda Shimoliy-gʻarbiy chegara viloyati (hozirgi Xayber-Paxtunxva) tashkil etildi va u Britaniya domenidagi pushtunlar koʻp boʻlgan hududlarga toʻgʻri keldi. FATA hududi Britaniya hukmronligini hech qachon toʻliq qabul qilmagan va qoʻzgʻolonlarga moyil boʻlgan pashtun qabilalarini yanada tinchlantirish uchun yaratilgan, Peshovar shahri esa toʻgʻridan-toʻgʻri Britaniya protektorati davlatining bir qismi sifatida boshqarilgan va federal qonun ustuvorligiga toʻliq integratsiyalashgan. mintaqani rivojlangan dunyo bilan bir darajaga olib chiqish uchun aholiga qulaylik yaratish va temir yoʻl, yoʻl infratuzilmasi hamda taʼlim muassasalarini qurish.

 
Abdulgʻafforxon (chapda) Mahatma Gandi va Kasturba Gandi bilan

Birinchi jahon urushi paytida Afgʻoniston hukumati Usmonli Turkiya va Germaniya tomonidan Niedermayer-Hentig missiyasi orqali xalifa nomidan jihodda markaziy ittifoqchilarga qoʻshilish uchun aloqaga chiqdi; Ayrim inqilobchilar, qabilalar va afgʻon rahbarlari, jumladan, amirning ukasi Nasrulloxon ham delegatsiyani qoʻllab-quvvatlab, amirdan jihod eʼlon qilishini istadilar. Kozimbek forscha Xalifadan ferman koʻtardi. U "Pashtuniston aholisi"ga qaratilgan edi. Unda aytilishicha, inglizlar magʻlubiyatga uchragach, “Janob hazratlari Xalifa ittifoqdosh davlatlar bilan kelishilgan holda birlashgan Pashtuniston davlatining mustaqilligi uchun kafolat oladi va unga har tomonlama yordam beradi. Shundan keyin men Pashtuniston davlatiga hech qanday aralashuvga yoʻl qoʻymayman”. (Ahmad Chagʻarzay; 1989; bet.138–139). Biroq urinishlar muvaffaqiyatsizlikka uchradi va Afgʻoniston amiri Habibullaxon Birinchi jahon urushi davomida Afgʻonistonning betarafligini saqlab qoldi.

Xuddi shunday, 1942-yilgi Kripps missiyasi va 1946-yilgi Vazirlar Mahkamasining Hindistondagi missiyasi davomida Afgʻoniston hukumati Hindistonning mustaqilligi haqidagi har qanday munozaralar Afgʻonistonning ShGʻJV kelajagidagi rolini oʻz ichiga olishi kerakligini taʼminlashga bir necha bor urinishlar qildi. Britaniya hukumati afgʻonni ularning rolini rad etishiga ishontirish va NWFP Britaniya Hindistonining ajralmas qismi ekanligini taʼkidlash oʻrtasida ikkilanib qoldi[43].

Ikkinchi Jahon urushi paytida fashistlar Germaniyasi hukumati Hindistondagi oʻz domenining shimoli-gʻarbiy qismida Britaniya nazoratini beqarorlashtirish uchun neytral Afgʻoniston bilan ittifoq tuzishni taklif qildi. Buning evaziga afgʻonlar NWFP va Karachi portini Germaniya harbiy yordami bilan Afgʻoniston Qirolligiga berib, Arab dengiziga qimmatli kirish imkoniyatini qoʻlga kiritishga intildi.[44] Bunday reja NWFP, Balujiston va Sind viloyatlarini anneksiya qilishni talab qiladi.

Xuday Xidmatgarlar (shuningdek, "Qizil koʻylaklar" nomi bilan ham tanilgan) fuqarolik huquqlari harakati aʼzolari edi. Uning rahbari Bacha Xon hind faoli Mahatma Gandidan ilhomlanganini daʼvo qildi. Qizil koʻylaklar siyosiy nuqtai nazardan Hindiston Milliy Kongressi bilan ishlashga tayyor boʻlsa-da, NWFPda yashovchi pashtunlar Hindistondan mustaqillikni xohlashdi. Biroq, Bacha Xon Britaniya Hindistonidagi pashtunlar hududlari mustaqillikka erishish oʻrniga Birlashgan Hindiston tarkibida qolishini xohladi.

Bannu qarori tahrir

1947-yil iyun oyida Mirzali Xon (Ipi Faqiri), Bacha Xon va boshqa Xuday xidmatgarlar Bannu rezolyutsiyasini eʼlon qilib, pashtunlarga Britaniya Hindistonining barcha pashtunlar koʻp boʻlgan hududlarini oʻz ichiga olgan mustaqil Pashtuniston davlatini tanlash huquqini berishni talab qildilar. yangi Pokiston davlatiga qoʻshilish uchun qilinmoqda.[45] Biroq Britaniya Rojasi bu rezolyutsiya talabini bajarishdan bosh tortdi.[46][47]

 
1947-yildan keyin Afgʻonistonda paydo boʻlgan Pashtuniston bayrogʻi [48]

1947-yil NWFP referendumi tahrir

NWFP 1947-yilgi NWFP referendumi natijasida, Pokiston Dominioniga qoʻshildi, u Xudai Xidmatgar harakati, jumladan, Bacha Xon va oʻsha paytdagi Bosh vazir doktor Xon Sohib tomonidan boykot qilingan, chunki Kongress rahbariyati ularni tark etgan. Taxminan (99,02%) ovoz Pokistonni yoqlab, atigi 2874 nafari (0,98%) Hindistonni yoqlab ovoz berdi.[17][18][49][50]

1947-yilda Pokiston mustaqilligi tahrir

 
1958-yildan 1969-yilgacha Pokiston Prezidenti bo'lgan Ayub Xon Xaripurning Pashtun Tarin qabilasiga mansub edi.

Pashtuniston tushunchasi Pokiston va Afgʻonistonda turlicha maʼnolarga ega.[51] Afgʻonistonda pashtun millatchilari pashtun etnik guruhining manfaatlarini koʻzlaydi va faqat ular tomonidan qoʻllab-quvvatlanadi. Ular Lōy Afghanistan yoki "Buyuk Afgʻoniston" gʻoyalarini qoʻllab-quvvatlaydi va butun pashtunlar yashaydigan mintaqaga nisbatan irredentistik daʼvoni qoʻllab-quvvatlaydi.[52][53] Pashtuniston talabi Afgʻonistonning ichki siyosatiga ham xizmat qildi, bu yerda bir necha ketma-ket hukumatlar bu gʻoyadan davlatga "pashtunlarning etnik qoʻllab-quvvatlashini" kuchaytirish uchun foydalanganlar. Bu siyosat mamlakatda pashtunlar va pushtun boʻlmaganlar oʻrtasida etnik-lingvistik raqobatni kuchaytirdi.[51] Pashtun siyosati irredentistik siyosatdan koʻra siyosiy avtonomiyaga asoslangan Pokistonda bu daʼvolarga qarshi.

1940-yillarning oxiridan Britaniya Hindistoni parchalanib, Pokiston mustaqillikka erishgach, baʼzi qattiq pushtun millatchilari Afgʻoniston bilan birlashishni yoki Pashtunistonni mintaqaning mahalliy pashtun aholisi uchun kelajakdagi suveren davlat sifatida yaratishni taklif qilishdi. Dastlab, Afgʻoniston 1947-yilda Pokistonning Birlashgan Millatlar Tashkilotiga kirishiga qarshi chiqqan yagona hukumat boʻldi, biroq bir necha oydan keyin bu qaror bekor qilindi. 1949-yil 26-iyulda Afgʻoniston-Pokiston munosabatlari keskin yomonlashayotgan bir paytda, Pokiston havo kuchlarining harbiy samolyoti Durand liniyasining Afgʻoniston tomonidagi qishloqni bombardimon qilganidan keyin Afgʻonistonda loya jirga oʻtkazildi. Ushbu qoidabuzarlik natijasida afgʻon hukumati "na xayoliy Dyurandni, na shunga oʻxshash chiziqni" tan olmasligini va oldingi Dyurand chizigʻi boʻyicha barcha kelishuvlar haqiqiy emasligini eʼlon qildi.[54] Bacha Xon 1948-yilda qonunchilik assambleyasida Pokistonga sodiqlik qasamyod qilganida va nutqi davomida Bosh vazir Liaquat Ali Xon tomonidan Pashtuniston haqida soʻraganida, u Pokistonning Panjob, Bengal kabi Pashtun viloyatining nomi, deb javob berdi. Sind va Baluchishton etno-lingvistik nomlar sifatida Pokiston viloyatlarining nomlari[55], u ishongan va Pashtunistonning mustaqil davlat boʻlishga intilganiga zid. 1950-yillar va 1960-yillarning oxirigacha Pashtunlar Pokiston hukumati va armiyasida yuqori lavozimlarga koʻtarildilar va shu bilan pushtunlarni Pokiston davlatiga qoʻshib qoʻydilar va 1960-yillarning oʻrtalariga kelib, mustaqil Pashtunistonni xalq tomonidan qoʻllab-quvvatlanadigan darajada zaiflashdi. hammasi gʻoyib boʻldi.

Ayub davrida (1958-1969) Pokistondagi muhim rivojlanish Pokiston jamiyati va harbiy-byurokratik tuzumga bosqichma-bosqich integratsiyalashuvi bo'ldi. Bu Pokiston siyosiy tarixining harbiy va byurokratiyada yuqori lavozimlarni egallagan ko'p sonli etnik pashtunlarni ko'rgan davri edi. Ayubning oʻzi chegarada Hazora tumanidagi Tarin qabilasiga mansub pashtu tilida soʻzlashmaydigan etnik pashtun edi. Pashtunlarning Pokiston hukumatidagi ishtirokining kuchayishi 1960-yillarning oxiriga kelib viloyatda Pashtuniston harakatini qoʻllab-quvvatlashning yoʻqolishiga olib keldi.[56]

— Rizwan Hussain, 2005

Afgʻoniston va Pashtun millatchilari 1965 va 1971-yillarda Hindiston bilan boʻlgan urushlar paytida Pokistonning zaifligidan foydalanmadi va hatto hindu Hindistoniga qarshi Pokistonni qoʻllab-quvvatladi. Bundan tashqari, agar Pokiston Hindiston tomonidan beqarorlashganida, millatchilar mustaqillik uchun Pokistondan ham kattaroq davlatga qarshi kurashishlari kerak edi.[57]

Afgʻonistonning oʻsha paytdagi Bosh vaziri boʻlgan Sardor Dovud Xon Pokistondagi pashtunlarning Afgʻoniston bilan milliy birlashuvini qoʻllab-quvvatlagan. U Xayber-Paxtunxva kabi pashtunlar koʻp boʻlgan hududlar va Balujiston kabi balujlar koʻp boʻlgan hududlar Afgʻonistonning bir qismi boʻlishini xohlardi, biroq uning pashtunlarni birlashtirish siyosati Afgʻonistonda yashovchi tojiklar, oʻzbeklar va hazoralar kabi gʻayripashtunlarga qarshi edi. Pashtun boʻlmaganlar pashtunlar hududlarini birlashtirishdan maqsad Afgʻonistondagi pushtunlar sonini koʻpaytirish, deb hisoblardi. Natijada Dovud Xon pashtun boʻlmagan afgʻonlar orasida juda yoqimsiz edi[58]. Xuddi shunday, Dovud Xon ham Pokistondagi pashtunlardan hech qanday yordam ololmadi.

Fayl:Bacha Khan and Daoud Khan.png
Dovud Xon Abdul G'affor Xon bilan, 1961 yil

Pokistondagi baluj qabilalari ham Dovud Xon nega ularning roziligisiz Balujistonni oʻz gʻoyasiga kiritganiga hayron boʻlishdi[59][60]. Abdulgʻafforxonning taʼkidlashicha, "Dovud Xon faqat oʻzining siyosiy maqsadlariga erishish uchun pashtun xalqini birlashtirish gʻoyasidan foydalangan". 1960 va keyinroq 1961-yilda Dovud Xon Pokistonning Xayber-Paktxunxva shahridagi Bajaur tumanini egallashga ikki marta urindi, ammo Dovudxonning barcha urinishlari afgʻon qoʻshini ogʻir talofatlar bilan magʻlubiyatga uchraganligi sababli barbod boʻldi. Afgʻon armiyasining bir qancha askarlari ham Pokiston askarlari tomonidan asirga olindi va ular xalqaro ommaviy axborot vositalari oldida parad qilindi, bu esa oʻz navbatida, Dovud Xonni sharmanda qildi.[59] Dovud Xonning harakatlari natijasida Pokiston Afgʻoniston bilan chegarasini yopib qoʻydi va bu Afgʻonistonda iqtisodiy inqirozga sabab boʻldi. Dovudning avtokratik boshqaruviga nisbatan davomli norozilik, Sovet Ittifoqi bilan yaqin aloqalar va Pokiston tomonidan oʻrnatilgan blokada tufayli yuzaga kelgan iqtisodiy tanazzul tufayli Doud Xon qirol Zohirshoh tomonidan isteʼfoga chiqishga majbur boʻldi[59]. Qirol Zohirshoh hukmronligi davrida Pokiston va Afgʻoniston oʻrtasidagi munosabatlar yaxshilandi va Pokiston Afgʻoniston bilan chegarasini ochdi. Biroq, keyinchalik 1973-yilda Dovud Xon harbiy toʻntarish natijasida qirol Zohirshohdan hokimiyatni tortib oldi va oʻzini Afgʻonistonning birinchi prezidenti deb eʼlon qildi. Hokimiyatni qoʻlga kiritgach, Dovud Xon hukumati Pokistonga qarshi urush boshladi. Dovud Xon hukumati Kobul va Qandahorda Pokistonga qarshi jangarilarni Pokistonga qarshi harakatlarini amalga oshirish uchun oʻqitish va qurollantirish maqsadida bir nechta oʻquv lagerlari tashkil qilgan.[61] Pokiston hukumati Afgʻoniston hukumatining Pashtun boʻlmagan muxoliflarini, jumladan Gulbiddin Hikmatyor va Ahmad Shoh Masud kabi boʻlajak mujohiddin rahbarlarini qoʻllab-quvvatlash orqali Afgʻoniston hukumatining Pashtuniston siyosatiga javob qaytarishga qaror qildi.[62] Bu operatsiya juda muvaffaqiyatli boʻldi va 1977-yilga kelib Dovud Xon boshchiligidagi Afgʻoniston hukumati Milliy Avomi partiyasiga qoʻyilgan taqiqni bekor qilish va Pokiston tomonidan allaqachon kafolatlangan pushtunlar uchun viloyat muxtoriyati majburiyatini olish evaziga barcha dolzarb muammolarni hal qilishga tayyor edi. Konstitutsiya, lekin Bxutto hukumati tomonidan "Bir birlik" sxemasi joriy etilganda olib tashlangan. 

Ilgari Pashtuniston uchun juda koʻp harakat qilgan Abdulgʻafforxon 1980-yilda hind jurnalistiga bergan intervyusida Harun Sidqiy "Pashtuniston gʻoyasi hech qachon pashtunlarga yordam bermagan. Aslida, bu hech qachon haqiqat boʻlmagan". Uning soʻzlariga koʻra, “birin-ketin afgʻon hukumatlari bu gʻoyadan oʻzlarining siyosiy maqsadlari uchun foydalanganlar”. Muhammad Dovud Xon rejimining oxiriga kelib, u Pashtuniston haqida gapirishni toʻxtatdi. Keyinchalik hatto Nur Muhammad Tarakiy ham Pashtuniston gʻoyasi haqida gapirib, Pokistonga muammo tugʻdirdi. U, shuningdek, "bularning barchasi tufayli pushtun xalqi juda koʻp azob chekdi", dedi.

1976-yilda Afgʻonistonning oʻsha paytdagi Prezidenti Sardor Muhammad Dovud Xon Dyurand chizigʻini Pokiston va Afgʻoniston oʻrtasidagi xalqaro chegara sifatida tan oldi. Bu haqda u Pokistonning Islomobod shahrida rasmiy tashrif bilan boʻlganida bayonot berdi[63][64][65].

Afgʻonistonda Sovet-Afgʻon urushi boshlanganidan soʻng, millionlab afgʻonlar, shu jumladan pashtun boʻlmaganlar Pashtuniston viloyatining sharqiy chekkasiga qochib ketishdi[66].

XX va XXI asrlar tahrir

 
Afgʻonistonning Kunar viloyatidagi qishloq
 
Nangarhor viloyati, Afgʻoniston
 
Afgʻonistonning Xost viloyatidagi qishloq
 
Afgʻonistonning Qandahor viloyatining Argʻandab tumanidagi Hasan Abdal [67] ziyoratgohi .

1960-yilda Afgʻoniston Bosh vaziri Muhammad Dovud Xon afgʻon harbiylarini mintaqadagi voqealarni manipulyatsiya qilish va Pashtuniston masalasini bostirish maqsadida yaxshi chegaralanmagan Durand chizigʻi orqali Pokistonning Bajaur agentligiga yubordi; Bu rejalar oxir-oqibat afgʻon qoʻshinlari Pokiston tartibsiz kuchlari tomonidan magʻlubiyatga uchragach, barbod boʻldi. Kvazi-bosqinni qoʻllab-quvvatlash uchun Afgʻoniston hukumati radioeshittirishlar orqali shiddatli tashviqot urushini olib bordi.[68] 1970-yillarda 1973-yilda afgʻon davlat toʻntarishi natijasida Xon oʻzining amakivachchasi, Afgʻoniston qiroli Muhammad Zohirshohni taxtdan agʻdarganida, Pashtuniston masalasi yana bir bor diqqat markazida boʻldi.[69] Avami milliy partiyasi (ANP) quvgʻindagi bosh kotibi Ajmal Xattak Al-Fath nashriga bergan intervyusida Pashtunistonni yaratish istagini yana bir bor taʼkidladi.[70][71][72]

Pokistondagi pashtunlar aholining 16% ga yaqinini, jami 30 milliondan ortiqni tashkil etuvchi panjoblardan keyin ikkinchi yirik etnik guruhni tashkil qiladi. Bu raqam faqat Xayber-Paxtunxva va Shimoliy Balujistonning tubjoy pashtu tilida soʻzlashuvchi aholisini oʻz ichiga oladi va bu ikki viloyatning mahalliy jamoalari qatorida sezilarli sonni tashkil etuvchi Panjob va Sindda istiqomat qiluvchi patanlarni oʻz ichiga olmaydi.[1] Bundan tashqari, 1,7 million afgʻon qochqinlari bor, ularning aksariyati pushtunlardir. Biroq, bu qochqinlar kelgusi yillarda Pokistonni tark etib, Afgʻonistonga joylashishlari kutilmoqda. Pokistonning uchta prezidenti pushtun etnik guruhiga mansub edi. Pashtunlar harbiy va siyosatda muhim oʻrinlarni egallashda davom etmoqda, Pokistonning sobiq Bosh vaziri Imron Xon , Pokiston Tehrik-e-Insaf (PTI) va Asfandyar Valiy boshchiligidagi Avami milliy partiyasi . Bunga qoʻshimcha ravishda, baʼzi pushtun ommaviy axborot vositalari, musiqa va madaniy tadbirlar Pokistondan tashqarida joylashgan, AVT Khyber esa Pokistondagi Pushtu telekanali hisoblanadi. Pushtu kinosi Pokistonning Peshovar shahrida joylashgan. Pokistonning Karachi shahri pashtunlarning eng koʻp kontsentratsiyasiga mezbonlik qiladi, deb ishoniladi.

Afgʻonistonda 12 milliondan ortiq pashtunlar yashaydi, bu aholining 42 foizini tashkil qiladi. Boshqa manbalarga koʻra, Afgʻoniston aholisining 60 foizini etnik pashtunlar tashkil qiladi va bu mamlakatdagi eng katta etnik guruhdir. Pashtu tili Afgʻonistonning rasmiy tillaridan biri,[73] Afgʻoniston milliy madhiyasi pashtu tilida oʻqiladi va pashtun libosi Afgʻonistonning milliy libosidir. XIX asr oxiridan boshlab anʼanaviy Pashtuniston hududi shimoldagi Amu daryosigacha asta-sekin kengayib bordi. Afgʻonistondagi koʻplab muhim davlat lavozimlarini tarixan pushtunlar egallab kelgan. Biroq, Afgʻonistondagi pashtunlar Afgʻoniston Qurolli Kuchlarida asosiy oʻrinlarni egallamaydi va Afgʻoniston Qurolli Kuchlarida nopashtunlar hukmronlik qilishda davom etadi.[74]

Afgʻon Toliboni[75] koʻpchiligi etnik pushtunlar[76] boʻlib, mulla Muhammad Umar, Muhammad Rabboniy va Jaloliddin Haqqoniy kabi pashtunlarning oʻtmishdagi rahbarlari. Tolibonning hozirgi rahbarlari orasida Abdul Kabir, Hibatulloh Oxundzoda va Sirajuddin Haqqoniy kabi pushtunlar bor.

Afgʻoniston Pashtun hududlariga daʼvo qiladi, chunki u 1709-yildan beri Xotakilar sulolasining kuchayishi va Durroniy Afgʻoniston imperiyasining oʻrnatilishi bilan Pashtunlarning hokimiyat joyi boʻlib xizmat qilgan. Tarixiy manbalarga koʻra, afgʻon qabilalari Peshovar vodiysida eramizning 800-yillaridan keyin, ya’ni bu hudud islom tomonidan bosib olingandan keyin paydo boʻlgan.[77]

Afgʻon hukumati pashtun qabilalariga boʻlgan daʼvolarining isboti sifatida keltirgan kelishuvlarga 1921-yilgi Angliya-Afgʻon shartnomasining 11-moddasi kiradi, unda aytilishicha: "Ikki ahdlashuvchi tomon bir-birining xayrixohligi va ayniqsa, bir-biridan rozi boʻlgan holda oʻz chegaralariga yaqin joyda yashovchi qabilalarga boʻlgan xayrixoh niyatlarini shu bilan oʻz hududlarida istiqomat qiluvchi chegara qabilalari oʻrtasida tartibni saqlash uchun zarur boʻlishi mumkin boʻlgan har qanday boʻlajak harbiy harakatlar toʻgʻrisida bunday harakatlar boshlanishidan oldin bir-birlarini xabardor qilish majburiyatini oladilar”.[78] 1921-yilgi ingliz-afgʻon shartnomasiga qoʻshimcha xatda shunday deyilgan: «Chunki ikki hukumatning chegara qabilalarining sharoiti Afgʻoniston hukumatini qiziqtiradi. Sizga shuni maʼlum qilamanki, Britaniya hukumati barcha chegara qabilalariga nisbatan xayrixohlik tuygʻularini uygʻotadi va ular Hindiston xalqiga nisbatan gʻazablanishdan saqlansa, ularga saxiylik bilan munosabatda boʻlish niyatida."[78]

Dyurand chizig‘i va Pashtuniston masalalari o‘tmishda turli afg‘on rejimlari tomonidan ko‘tarilgan. Biroq, bu endi tashvishlanmasligi mumkin. Pashtunlar hozir Pokiston jamiyatiga shunchalik yaxshi integratsiyalashganki, ko'pchilik hech qachon Pashtuniston yoki Afg‘onistonni tanlamaydi. 30 yildan ortiq vaqtdan beri Xaybar-Paxtunxvada afg‘on-pashtun qochqinlari. Afg'onistonga oid tahdidlar bizning afg‘on siyosatimizga mos o‘zgarishlar kiritilishi uchun qayta ko'rib chiqilishi kerak.[79]

— Asad Munir, Retired brigadier who has served in senior intelligence postings in Khyber-Pakhtunkhwa and FATA

Xaybar-Paxtunxva tahrir

XX asrning taniqli tarafdorlari orasida Pashtuniston harakatining tarafdorlari orasida Xon Abdulvali Xon va Xon Abdul Gʻaffor Xon bor edi. Gʻaffor Xon 1948-yilda Pokiston Taʼsis Assambleyasida "oʻz viloyatining Panjob, Sind va Baluchishton kabi Pokiston viloyatlarining nomlari etnik-lingvistik nomlar sifatida Pashtuniston deb oʻzgartirilishini xohlayotganini aytdi,[55] Yana bir ism Afgʻonistondir . Bu yerda Choudxari Rahmat Ali Xonning " Hozir yoki hech qachon " risolasida aytilgan nazariyasidagi bosh "A" "P a kistan" ning ikkinchi harfini anglatadi. Biroq, bu nom viloyatda siyosiy qoʻllab-quvvatlay olmadi.

Biroq, Shimoli-gʻarbiy chegara viloyatini (NWFP) Paxtunxva ("pashtunlar hududi" deb tarjima qilingan) deb oʻzgartirish qoʻllab-quvvatlandi. Nasim Vali Xon (Xon Abdul Vali Xonning rafiqasi) intervyusida shunday dedi: “Men shaxsimni xohlayman. Pokiston xaritasida Pashtunlar aniqlanishi uchun nom oʻzgarishini xohlayman. . ."[80]

2010-yil 31-martda Pokistonning Konstitutsiyaviy islohotlar qoʻmitasi viloyatni Xayber-Paxtunxva deb nomlashga va tan olishga rozi boʻldi.[81][82] Bu endi sobiq NWFPning rasmiy nomi.

Suratlar tahrir

Shuningdek, qarang: tahrir

  • Afgʻoniston Millat partiyasi
  • Avami milliy partiyasi
  • Bacha Xon
  • Bannu qarori
  • Durand liniyasi
  • Manzur Pashtin
  • Mirzolixon
  • Pushtun millatchiligi
  • Pashtunizatsiya
  • Pashtunxva Milli Avami partiyasi
  • Pushtun Tahofuz harakati
  • Qabayiliston

Manbalar tahrir

  1. ↑ 1,0 1,1 „Pakistan population: 187,342,721 [Pashtun (Pathan) 15.42%“]. The World Factbook. Central Intelligence Agency (CIA) (2011). 13-iyun 2007-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 10-fevral 2012-yil.
  2. ↑ „Afghanistan population: 30,419,928 (July 2012 est.) [Pashtun 42% = 12,776,369“]. The World Factbook. Central Intelligence Agency (CIA). 2009-yil 26-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 20-sentabr 2010-yil.
  3. ↑ Lewis, Paul M. „Pashto, Northern“. SIL International. Dallas, Texas: Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth edition (2009). — „Ethnic population: 49,529,000 possibly total Pashto in all countries.“. Qaraldi: 18-sentabr 2010-yil.
  4. ↑ Nath, Samir. Dictionary of Vedanta. Sarup & Sons, 2002 — 273 bet. ISBN 81-7890-056-4. 10-sentabr 2010-yilda qaraldi. 
  5. ↑ „The History of Herodotus Chapter 7“. Translated by George Rawlinson. The History Files. 5-fevral 2012-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 10-yanvar 2007-yil.
  6. ↑ Houtsma, Martijn Theodoor. E.J. Brill's first encyclopaedia of Islam, 1913-1936. Leipzig: BRILL, 1987 — 150 bet. ISBN 90-04-08265-4. 24-sentabr 2010-yilda qaraldi. 
  7. ↑ Students' Britannica India. Encyclopædia Britannica, 2000. ISBN 9780852297605. „Ghaffar Khan, who opposed the partition, chose to live in Pakistan, where he continued to fight for the rights of the Pashtun minority and for joining Afghanistan. Afghanistan means literally land of the pashtun people! the Homeland of the Pashtuns is Afghanistan“ 
  8. ↑ The Modern Review, Volume 86. Prabasi Press Private, 1949. „The Afghan Government is actively sympathetic towards their demand for a Pathanistan. It has been declared by the Afghan Parliament that Afghanistan does not recognise the Durand line...“ 
  9. ↑ The Spectator. F.C. Westley, 1950. „Instead it adopted the programme of an independent "Pathanistan" — a programme calculated to strike at the very roots of the new Dominion. More recently the Pathanistan idea has been taken up by Afghanistan.“ 
  10. ↑ Dan Caldwell. Vortex of Conflict: U.S. Policy Toward Afghanistan, Pakistan, and Iraq. Stanford University Press, 17-fevral 2011-yil — 36 bet. ISBN 978-0-8047-7666-0. „A majority of Pashtuns live south of the Hindu Kush (the 500-mile mountain range that covers northwestern Pakistan to central and eastern Pakistan) and with some Persian speaking ethnic groups. Hazaras and Tajiks live in the Hindu Kush area, and north of the Hindu Kush are Persians and Turkic ethnic groups.“ 
  11. ↑ „Controversial Proposal Of 'Pashtunistan'“. RadioFreeEurope/RadioLiberty.
  12. ↑ Shane, Scott. „The War in Pashtunistan“. The New York Times (5-dekabr 2009-yil). Qaraldi: 2-oktabr 2017-yil.
  13. ↑ „Abdul Ghaffar Khan“. Encyclopædia Britannica. Qaraldi: 24-sentabr 2008-yil.
  14. ↑ „Abdul Ghaffar Khan“. I Love India. Qaraldi: 24-sentabr 2008-yil.
  15. ↑ Qasmi, Ali Usman. Muslims against the Muslim League: Critiques of the Idea of Pakistan (inglizcha). Cambridge University Press, 2017 — 2 bet. ISBN 9781108621236. 
  16. ↑ „Partition and Military Succession Documents from the U.S. National Archives“.
  17. ↑ 17,0 17,1 Electoral History of NWFP.  (Wayback Machine saytida 2013-08-10 sanasida arxivlangan)
  18. ↑ 18,0 18,1 Michael Brecher. A Century of Crisis and Conflict in the International System: Theory and Evidence: Intellectual Odyssey III. Springer, 25-iyul 2017-yil. ISBN 9783319571560. 25-iyul 2017-yilda qaraldi. 
  19. ↑ Meyer, Karl E.. The Dust of Empire: The Race For Mastery In The Asian Heartland – Karl E. Meyer – Google Boeken, 5-avgust 2008-yil. ISBN 9780786724819. 10-iyul 2013-yilda qaraldi. 
  20. ↑ „Was Jinnah democratic? — II“. Daily Times (25-dekabr 2011-yil). Qaraldi: 24-fevral 2019-yil.
  21. ↑ The Faqir of Ipi of North Waziristan. The Express Tribune. November 15, 2010.
  22. ↑ The legendary guerilla Faqir of Ipi unremembered on his 115th anniversary. The Express Tribune. April 18, 2016.
  23. ↑ „The Fata merger: What's happening now and what should happen next?“.
  24. ↑ „Afghan and Afghanistan“. Abdul Hai Habibi. alamahabibi.com (1969). Qaraldi: 24-oktabr 2010-yil.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Faultlines, Volume 18. Institute for Conflict Management, 2007 — 59 bet. „The name Pakhtunistan or in soft Pashtu dialect Pashtunistan evolved originally from the Indian word Pathanistan. The very concept of Pakhtunistan was taken from the old word Pakhtunkhwa. Obaidullah Sindhi used Pashtania for Pashtu speaking area of his Proposed People's Republic of India or Saro-Rajia-i-Hind (Obaidullah's letter to Iqbal Shaidai on 22 June 1924), Muhammad Aslam, Maulana Obaidullah Sindhi Kay Siasi Maktubat, Lahore: Niduatal Musanifeen, 1966, p. 34“ 
  26. ↑ 26,0 26,1 „Pashtu Literature Part II“. Pashtoonkhwa. — „The name Pakhtunistan or in soft Pashtu dialect Pashtunistan evolved originally from the Indian word Pathanistan. The very concept of Pakhtunistan was taken from the old word Pakhtunkhwa. The British, Indian leaders and even the Khudai- Khidmatgars were using Pathanistan for Pakhtunistan in the beginning, but later on they started using the word Pakhtunistan.“. Qaraldi: 7-iyun 2009-yil.
  27. ↑ „The Problem of Pukhtunistan“. Khyber Gateway. — „The word Pathanistan is not Persian but Indian. It shows that the Khalifa had already acquired the consent of the Muslim leaders of India or these leaders might have motivated the Khalifa to first liberate the Pukhtuns' land (Pathanistan) to build up a strong base against the British Empire in India“. 2022-yil 1-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 7-iyun 2009-yil.
  28. ↑ Ahmed, Feroz (1998) Ethnicity and politics in Pakistan. Karachi. Oxford University Press.
  29. ↑ Janda, Kenneth. The Challenge of Democracy: Government in America, 9, Cengage Learning, 2008 — 46 bet. ISBN 978-0-618-81017-8. 22-avgust 2010-yilda qaraldi. „Even within the largest ethnic group, the Pashtuns (about 50 percent of the population)...“ 
  30. ↑ Congressional Record. Government Printing Office, 1955 — 10088 bet. ISBN 9780160118449. 24-sentabr 2010-yilda qaraldi. 
  31. ↑ Taylor, William J. Jr.. Asian Security to the Year 2000. DIANE Publishing, 2000 — 58 bet. ISBN 1-4289-1368-8. 24-sentabr 2010-yilda qaraldi. 
  32. ↑ „AFGHANISTAN v. Languages“. Ch. M. Kieffer. Encyclopædia Iranica. — „Paṧtō (1) is the native tongue of 50 to 55 percent of Afghans...“. Qaraldi: 24-oktabr 2010-yil.
  33. ↑ Brown, Keith. Concise encyclopedia of languages of the world. Elsevie, 2009 — 845 bet. ISBN 978-0-08-087774-7. 24-sentabr 2010-yilda qaraldi. „Pashto, which is mainly spoken south of the mountain range of the Hindu Kush, is reportedly the mother tongue of 60% of the Afghan population.“ 
  34. ↑ Hawthorne, Susan. September 11, 2001: feminist perspectives. Spinifex Press, 2002 — 225 bet. ISBN 1-876756-27-6. 24-sentabr 2010-yilda qaraldi. „Over 60 percent of the population in Afghanistan is Pashtun...“ 
  35. ↑ „Why Pakistan's Pashtun Minority Won't Be Easily Crushed“ (inglizcha). American Enterprise Institute - AEI (25-iyun 2018-yil). Qaraldi: 12-iyun 2022-yil.
  36. ↑ „Pakistan Census report 1998“. Government of Pakistan (1998). 12-sentabr 2011-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 29-oktabr 2010-yil.
  37. ↑ „Country Profile: Afghanistan“. Library of Congress. Library of Congress Country Studies on Afghanistan (2008-yil avgust). Qaraldi: 10-sentabr 2010-yil.
  38. ↑ „Kingdoms of South Asia – Afghanistan (Southern Khorasan / Arachosia)“. The History Files. Qaraldi: 16-avgust 2010-yil.
  39. ↑ John Ford Shroder. „Afghanistan – VII. History“. 31-oktabr 2009-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 31-oktabr 2009-yil.
  40. ↑ „You are being redirected...“. www.astrojyoti.com.
  41. ↑ Misra, Amalendu. Identity and Religion: Foundations of Anti-Islamism in India. SAGE Publications, 30-avgust 2004-yil. ISBN 9780761932260. 
  42. ↑ Griffiths, John Charles. Afghanistan: A History of Conflict, 2001. ISBN 9780233050539. 
  43. ↑ Roberts, J (2003) The origins of conflict in Afghanistan. Greenwood Publishing Group, ISBN 0-275-97878-8, ISBN 978-0-275-97878-5, pp. 92-94
  44. ↑ Hauner, Milan L. (1982). „Afghanistan between the Great Powers, 1938 - 1945“. International Journal of Middle East Studies. 14-jild, № 4. 481–499-bet. doi:10.1017/S002074380005217X. ISSN 0020-7438. JSTOR 162977.
  45. ↑ „Past in Perspective“. The Nation (25-avgust 2019-yil). Qaraldi: 25-avgust 2019-yil.
  46. ↑ Ali Shah, Sayyid Vaqar. Afghanistan and the Frontier Marwat: . University of Michigan: Emjay Books International, 1993 — 256 bet. 
  47. ↑ H Johnson, Thomas. Culture, Conflict, and Counterinsurgency. Stanford University Press, 2014 — 154 bet. ISBN 9780804789219. 
  48. ↑ „Stamp: Pashtu Flag (Afghanistan(Pashtunistan Day (1957)) Mi:AF 454A,Sn:AF 443,Yt:AF 452,Sg:AF 420“.
  49. ↑ „Archived copy“. 10-avgust 2013-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 28-dekabr 2013-yil.
  50. ↑ Jeffrey J. Roberts. The Origins of Conflict in Afghanistan. Greenwood Publishing Group, 2003 — 108–109 bet. ISBN 9780275978785. 18-aprel 2015-yilda qaraldi. 
  51. ↑ 51,0 51,1 Barnett R. Rubin. Afghanistan from the Cold War Through the War on Terror. Oxford University Press, 25-mart 2015-yil — 367– bet. ISBN 978-0-19-022927-6. 
  52. ↑ Manba xatosi: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Khalilzad
  53. ↑ Caron, James M. Cultural Histories of Pashtun Nationalism, Public Participation, and Social Inequality in Monarchic Afghanistan, 1905-1960, 2009. 
  54. ↑ The Pashtunistan Issue, Craig Baxter (1997), Library of Congress Country Studies.
  55. ↑ 55,0 55,1 Bukhari, Farigh. Taḥrīk-i āzādī aur Bācā K̲h̲ān. Fiction House, 1991 — 226 bet. 
  56. ↑ Rizwan Hussain. Pakistan and the emergence of Islamic militancy in Afghanistan. 2005. p. 74.
  57. ↑ Paul Wolf. "Pashtunistan." Pakistan: Partition and Military Succession. 2004.
  58. ↑ Saeedi. „Daoud's Footprints: how Afghanistan's First President Influences Ghani“. The Globe Post (7-noyabr 2018-yil). Qaraldi: 1-mart 2019-yil.
  59. ↑ 59,0 59,1 59,2 Tomsen, Peter. The Wars of Afghanistan:Messianic Terrorism, Tribal Conflict, and the Failures of Great Powers. Hachette UK, 2013. ISBN 9781610394123. 
  60. ↑ Arbabzadah. „Nushin Arbabzadah: Sardar Daud Khan remembered“ (21-mart 2009-yil).
  61. ↑ Venkataramakrishnan, Rohan (19–may 2013–yil). „Send Section 66A bullies home“. Qaraldi: 24–oktabr 2016–yil. {{cite magazine}}: Cite magazine requires |magazine= (yordam)CS1 maint: date format ()
  62. ↑ "Remembering Our Warriors: Babar 'the great'." (Wayback Machine saytida 2016-04-28 sanasida arxivlangan) Interview of Maj. Gen. (Retd.) Naseerullah Khan Babar, by A. H. Amin. Defence Journal. April 2001. Retrieved 15 April 2010.
  63. ↑ Rasanayagam, Angelo. Afghanistan: A Modern History. I.B. Tauris, 2005 — 64 bet. ISBN 9781850438571. 
  64. ↑ Dorronsoro, Gilles. Revolution Unending: Afghanistan, 1979 to present. Hurst & Co. Publisher, 2005 — 84 bet. ISBN 9781850656838. 
  65. ↑ Nunan, Timothy. Humanitarian Invasion: Global Development in Cold War Afghanistan. Cambridge University Press, 2016 — 125 bet. ISBN 9781107112070. 
  66. ↑ Bajoria. „The Troubled Afghan-Pakistani Border“. Council on Foreign Relations (20-mart 2009-yil). 25-may 2010-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 11-fevral 2011-yil.
  67. ↑ „Punja Sahib: The Miracle at Hassan Abdal“. Wonders of Pakistan (2009-yil 13-aprel). Qaraldi: 2016-yil 6-may.
  68. ↑ „Afghanistan - Daoud as Prime Minister, 1953-63“. Countrystudies.us (6-sentabr 1961-yil). Qaraldi: 29-iyul 2013-yil.
  69. ↑ Dil, Shaheen F (1977-yil iyun). „The Cabal in Kabul: Great-Power Interaction in Afghanistan“. American Political Science Review. 71-jild, № 2. 468–476-bet. doi:10.1017/S0003055400267397. {{cite magazine}}: sana kiritilishi kerak boʻlgan parametrga berilgan qiymatni tekshirish lozim: |date= (yordam)
  70. ↑ Feroz Ahmed. "Pushtoonistan and the Pushtoon National Question." (Sep., 1973) Pakistan Forum, Vol. 3, No. 12. September 1973. pp. 8-19+22.
  71. ↑ Baxter. „The Pashtunistan Issue“. Library of Congress Country Studies (1997). 16-fevral 2013-yilda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 11-fevral 2011-yil.
  72. ↑ Rasanayagam, Angelo. Afghanistan: A Modern History. I.B. Tauris, 2005 — 64 bet. ISBN 9781850438571. 
  73. ↑ „Article Sixteen of the 2004 Constitution of Afghanistan“ (2004). — „From among the languages of Pashto, Dari, Uzbeki, Turkmani, Baluchi, Pashai, Nuristani, Pamiri (alsana), Arab and other languages spoken in the country, Pashto and Dari are the official languages of the state.“. 2015-yil 7-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 13-iyun 2012-yil.
  74. ↑ „Afghan Army Struggles With Ethnic Divisions“. CBS News (27-iyul 2010-yil). „Despite ethnic quotas and recruiting drives, the Afghan army is still dominated by northern minorities who were oppressed by the Taliban. Nearly all Taliban are ethnic Pashtuns.“.
  75. ↑ „Afghan government continues to lose ground to Taliban: SIGAR“. www.aljazeera.com. Qaraldi: 10-aprel 2019-yil.
  76. ↑ Decoding the new Taliban : insights from the Afghan field, Giustozzi, Antonio., New York: Columbia University Press, 2009. ISBN 9780231701129. OCLC 318971971. 
  77. ↑ H. G. Raverty (1898) Tarikh-e-Farishtah; Notes on Afghanistan; Peshawar District Gazetteer 1897-98.
  78. ↑ 78,0 78,1 Olaf Caroe. The Pathans 1981.
  79. ↑ „Re-evaluation of our Afghan policy“. Express Tribune (15-may 2012-yil). Qaraldi: 16-may 2012-yil.
  80. ↑ Jaffrelot, Christophe. A History of Pakistan and Its Origins. Anthem Press, 2002 — 312 bet. ISBN 1843310309. 
  81. ↑ BBC News Online – Pakistan debates key amendment bill Retrieved 5 April 2010
  82. ↑ Dawn News – Consensus reached on renaming NWFP Retrieved 5 April 2010

Qoʻshimcha oʻqish uchun manbalar tahrir

  • Ahmad, Feruz (1998) Pokistonda etnik kelib chiqishi va siyosati . Karachi: Oksford universiteti nashriyoti.
  • Ahmad, M. (1989) Pukhtunkhwa Kiyun Nahin, Muborak Chagʻarzay. pp. 138–139.
  • Amin, Tohir (1988) - Pokiston milliy til harakatlari . Islomobod siyosatshunoslik instituti.
  • Buzan, Barri va Rizvi, Gowher (1986), Janubiy Osiyodagi ishonchsizlik va Buyuk Kuchlar, London: Makmillan. p. 73.
  • Fürstenberg, Kai (2012) Vaziriston: Janubiy Osiyoning diqqat markazida boʻlgan muammoli mintaqa uchun yechimlar, № 1, ISSN 2195-2787 (https://web.archive.org/web/20150907205431/http://www.apsa.info /wp-content/uploads/2012/10/SSA-1.pdf)
  • Karoe, Olaf (1983) Patanlar, Rossiya haqida epilog bilan . Oksford universiteti matbuoti. pp. 464–465.

Andoza:Nationalism in South AsiaAndoza:Pashtun nationalismAndoza:Irredentism 

"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Pashtuniston_(Pushtuniston)&oldid=4178878" dan olindi